بیشتر زندانیان زن در زندان‌های ایران، به‌دلیل «بدهی‌های مالی، ضمانت‌های معوق یا جرایم غیرعمد» به حبس محکوم شده‌اند.

به گزارش Axar.az، روزنامه آرمان امروز، گزارشی تهیه کرده که با تاکید بر «زنانه شدن فقر در ایران» و با استناد به آمارهای موجود، از افزایش شمار زنان زندانی به‌دلیل بدهی‌های مالی یا جرایم غیرعمد در زندان‌ها خبر می‌دهد.

این گزارش «مادر» بودن و «تحصیلکرده‌ بودن» بسیاری از این زندانیان را تایید کرده است.

در این گزارش به نقل از رییس ستاد مردمی دیه کشور آمده است که ۷۳درصد زنان زندانی مادر هستند و بسیاری از آن‌ها بیش از سه فرزند دارند.
«اسدالله جولایی» گفته است این زنان «بار سنگین تامین معیشت خانواده» را بر عهده دارند.

او تصریح کرده است که «۲۴ زن زندانی دارای مدرک دکتری» در زندان‌های ایران به همین دلایل محبوس هستند و بر همین اساس نتیجه گرفته که «زندان محدود به افراد کم‌سواد یا حاشیه‌نشین نیست و برخی زنان حرفه‌ای و تحصیل‌کرده نیز به دلیل مشکلات مالی گرفتار حبس می‌شوند.»

گزارش آرمان امروز در بخش دیگری به دامنه سنی زنان زندانی در ایران اشاره کرده و نوشته است که کم‌سن‌ترین زندانی با جرایم مالی یک دختر ۲۰ ساله و مسن‌ترین متولد ۱۳۱۴ است. این روزنامه، در گفت‌وگو با «فاطمه کبیرنتاج»، جامعه‌شناس ساکن ایران آمارهای ارایه شده در خصوص زندانیان زن با جرایم مالی را «نشانه‌ای واضح از تبعیض ساختاری و شکاف‌های عمیق اجتماعی» دانسته و نوشته است: «جرم اصلی بسیاری از زنان، بدهی مالی است؛ پدیده‌ای که از نابرابری اقتصادی و محدودیت شدید زنان در دسترسی به منابع مالی نشات می‌گیرد. زنان فاقد شبکه‌های حمایتی اقتصادی‌اند و نبود این امنیت، آن‌ها را نسبت به بحران‌های مالی آسیب‌پذیرتر کرده است.»

این جامعه‌شناس آمار ۷۳درصدی زنان زندانی دارای فرزند را «یک فاجعه اجتماعی مضاعف» می‌نامد و معتقد است زندانی شدن مادران نه‌فقط آنان، بلکه کل خانواده—به‌ویژه کودکان—را در معرض فروپاشی، فقر و آسیب‌های روانی قرار می‌دهد.

آرمان امروز، در گزارش خود با اشاره به مشخصه‌هایی همچون بازه سنی متنوع زنان زندانی، تحصیلات بالا و وضعیت خانوادگی برخی زنان که با فقر فاصله دارد بر «نیازمندی نظام عدالت کیفری به بازنگری جدی» تاکید کرده و نوشته است: «بسیاری از زنان زندانی به‌دلیل بدهی‌هایی که امکان پرداخت آن‌ را ندارند، سال‌ها در حبس می‌مانند. نبود حمایت‌های اجتماعی، هزینه‌های سنگین زندگی و محدودیت دسترسی به فرصت‌های اقتصادی، چرخه‌ای از بازداشت، فقر و فروپاشی خانواده ایجاد می‌کند.»