اخراج تاتارهای کریمه (تاتاری کریمه‌ای) یا (سورگونلیک)، تبعید، پاکسازی قومی و نسل‌کشی فرهنگی حداقل ۱۹۱۰۴۴ تاتار کریمه بود که در ۱۸ تا ۲۰ می ۱۹۴۴ توسط دولت شوروی به دستور لاورنتی بریا، رئیس امنیت دولتی شوروی و پلیس مخفی، که به نیابت از جوزف استالین عمل می‌کردند انجام شد. در عرض سه روز، سازمان امنیت روسیه از قطارهای حمل گاو برای اخراج افرادی که بیشترشان زنان، کودکان، سالمندان، حتی کمونیست‌ها و اعضای ارتش سرخ بودند، و( بیشترشان به چند هزار کیلومتر دورتر در ازبکستان شوروی فرستاده شدند)، استفاده کرد. آنها یکی از چندین قومیتی بودند که تحت تأثیر انتقال جمعیت توسط استالین در اتحاد جماهیر شوروی قرار گرفتند.

به گزارش Axar.az، هدف از این اخراج، رسماً مجازات دسته جمعی برای آنچه تصور می‌رفت همکاری برخی تاتارهای کریمه با آلمان نازی بوده، بود. منابع مدرن این نظریه را مطرح می‌کنند که این تبعید بخشی از طرح شوروی برای دسترسی به داردانل و تصاحب اراضی در ترکیه بود که تاتارها با آن پیوند قومی ترکی داشتند.

نزدیک به ۸۰۰۰ تاتار کریمه در جریان تبعید جان باختند، در حالی که ده‌ها هزار نفر متعاقباً به دلیل شرایط سخت تبعید جان باختند. تبعید تاتارهای کریمه منجر به رها شدن ۸۰۰۰۰ خانوار و ۳۶۰۰۰۰ جریب زمین شد. کارزار شدیدی برای پاک کردن آثار باقی مانده از وجود تاتارهای کریمه پی گرفته شد. در سال ۱۹۵۶، نیکیتا خروشچف، رهبر جدید شوروی، سیاست‌های استالین، از جمله تبعید گروه‌های قومی مختلف را محکوم کرد، اما، علیرغم اینکه حق بازگشت را برای اکثر مردم تبعید شده دیگر مجاز دانست، دستورالعمل منع بازگشت تاتارهای کریمه را لغو نکرد. آنها چندین دهه دیگر در آسیای مرکزی باقی ماندند تا اینکه در اواخر دهه ۱۹۸۰ در دوره پرسترویکا ۲۶۰۰۰۰ تاتار کریمه به کریمه بازگشتند. تبعید آنها ۴۵ سال به طول انجامید. ممنوعیت بازگشت آنها رسماً باطل اعلام شد و شورای عالی کریمه در ۱۴ نوامبر ۱۹۸۹ اعلام کرد که این اخراج‌ها جرم بوده‌است.

تا سال ۲۰۰۴، تعداد کافی از تاتارهای کریمه به کریمه بازگشته بودند که ۱۲ درصد از جمعیت شبه جزیره را تشکیل می‌دادند. مقامات اتحاد جماهیر شوروی نه به بازگشت آنها کمک کردند و نه برای زمینی که از دست دادند به آنها غرامت پرداخت کردند. فدراسیون روسیه، کشور جانشین اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی، جبران خسارت ارائه نکرد، به کسانی که اخراج شدند غرامت اموال از دست رفته را پرداخت نکرد، یا علیه عاملان اسکان اجباری اقدام قانونی نکرد. تبعید و تلاش‌های متعاقب آن برای همسان سازی در آسیا یک رویداد مهم در تاریخ تاتارهای کریمه بود. چندین کشور تبعید را به عنوان یک نسل‌کشی به رسمیت می‌شناسند.