‌ مهمترین رویدادهای تاریخی ‌‌جهان در روز دوازدهم ماه دسامبر برابر با بیست‌ودوم آذر ماه عبارتند از:

در سال ۶۲۷ در نبرد نینووا، ارتش هراکلیوس، امپراطور بیزانس، قشون خسروی دوم، امپراطور پارس را در هم شکست.

در سال ۱۹۱۱ پایتخت هندوستان از کلکته به دهلی نو انتقال یافت.

در سال ۱۹۲۵ رضا پهلوی بعنوان پادشاه، توسط اولین مجلس انتصابی موسسان بعد دوران قاجار پادشاه ایران شد.

در سال ۱۹۲۸ چینگیز آیتماتوف نویسنده برجسته اهل کشور قرقیزستان و یکی از مشهورترین چهره‌های فرهنگی اتحاد جماهیر شوروی در گذشت. چنگیز آیتماتوف عمدتاً به زبان روسی و همچنین به زبان قرقیزی می‌نوشت. او یکی از شناخته شده‌ترین چهره‌های ادبیات قرقیزستان است. چنگیز آیتماتوف بسیاری از رمان‌های مشهور خود از جمله نخستین آموزگار، کشتی سفید، روزی به درازای یک قرن و جمیله را نوشت. رمان‌های وی به بیش از صدو پنجاه زبان دنیا از جمله به زبان فارسی نیز ترجمه شده‌اند. چینگیز آیتماتوف از پدری قرقیز و مادری تاتار به دنیا آمد. پدر و مادر او کارمند دولت در شکر (شهرستان قره‌بوره) بودند. در سال ۱۹۴۶، تحصیل در رشته دامپروری را در مؤسسه کشاورزی قرقیز در بیشکک آغاز کرد، اما بعداً به تحصیل در رشته ادبیات در مؤسسه ادبیات ماکسیم گورکی در مسکو روی آورد، جایی که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۵۸ در آنجا زندگی کرد. او برای هشت سال بعد برای روزنامه پراودا کار کرد. دو نشریه اول او در سال ۱۹۵۲ به زبان روسی منتشر شد: "پسر روزنامه‌فروش دزیویو" و "Ашым". اولین اثر او که به زبان قرقیزی منتشر شد "Ак Жаан" (باران سفید، ۱۹۵۴) بود، و اثر معروف او "جمیله" در سال ۱۹۵۸ منتشر شد. در سال ۱۹۶۱، او عضو هیئت داوران دومین جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو بود. در سال ۱۹۷۱، او عضو هیئت داوران هفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو بود. سال ۱۹۸۰ اولین رمان او با عنوان «روزی طولانی‌تر از صد سال» منتشر شد. این رمان روایت میخ و آسیمیله شدگی انسانهاست، واؤه مانقورت را وارد ادبیات یبایب ملل مبارز جهان کرد. رمان مهم بعدی او، «میدانگاه گور»، در سال ۱۹۸۷ منتشر شد. «روزی طولانی‌تر از صد سال» و نوشته‌های دیگر او به چندین زبان ترجمه شده است. در سال ۱۹۹۴، او عضو هیئت داوران چهل و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم برلین بود. در سال ۲۰۰۲ او رئیس هیئت داوران بیست و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو بود. آیتماتوف دچار نارسایی کلیه بود و در ۱۶ مه ۲۰۰۸ در بیمارستانی در نورنبرگ، آلمان بستری شد، جایی که در ۱۰ ژوئن ۲۰۰۸ در سن ۷۹ سالگی بر اثر سینه پهلو درگذشت. پس از مرگ او، جسد آیتماتوف به قرقیزستان منتقل شد و طبق رسوم اسلامی در آرامگاه هنرمندان در گورستان آتابیت در نزدیکی بیشکک پایتخت کشور قرقیزستان به خاک سپرده شد. جایی که او به تأسیس آن کمک کرده بود و به احتمال زیاد پدرش در آنجا دفن شده است، در روستای قوی-داش، استان چوی، قرقیزستان. در آگهی ترحیم او در نیویورک تایمز، او را «نویسنده کمونیستی که رمان‌ها و نمایشنامه‌هایش قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به مردم جمهوری دورافتاده شوروی قرقیزستان صدا داد» توصیف کرد و افزود که او «بعدها دیپلمات و دوست و مشاور رهبر شوروی، میخائیل گورباچف شد.

در سال ۱۹۳۵ رضا براهنی شاعر و نویسنده در تبریز به دنیا آمد. وی در ۲۲ سالگی از دانشگاه تبریز لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی گرفت، سپس به ترکیه رفت و پس از دریافت درجه دکتری در رشته خود به ایران بازگشت و در دانشگاه به تدریس مشغول شد. براهنی در سال ۱۳۵۱ خورشیدی به آمریکا رفت و شروع به تدریس کرد. در سال ۱۳۵۳ خورشیدی، بار دیگر به آمریکا رفت و در سال ۱۳۵۶ جایزه بهترین روزنامه نگار حقوق انسانی را گرفت. براهنی عضو انجمن قلم نویسندگان فرانسه بود. وی صاحب اشعار، نقدهای ادبی و رمانهای بسیار ذیقیمتی است. او در سال ۱۳۵۱ سه ماه را در زندان گذرانده بود و روایت‌هایش از زندان جنجال‌برانگیز شد. او در نوشته‌های خود که عمدتاً به زبان انگلیسی بود، از اعدام هزاران تن و شکنجه در زندان روایت کرد. او به شکنجه‌هایی همچون اختراع دستگاه‌های ویژه شکنجه برای فشار به جمجمه، تجاوز به زندانیان حتی کودکان و انواع شکنجه‌های جنسی، وارد کردن میله‌های داغ آهنی به دهان و خارج کردن آن از سوی دیگر دهان و تزریق آب جوش به بدن اشاره می‌کرد. رضا براهنی همچنین مقاله‌ای در سال ۱۹۷۷ دربارهٔ تجاوز جنسی و شکنجه در مجله پنت‌هاوس منتشر کرد. براهنی روز ۵ فروردینِ ۱۴۰۱ در کانادا درگذشت و چند روز بعد همان‌جا به خاک سپرده شد.

در سال ۱۹۴۰ کشتی سالوادور در مجاور ابهای ساحل سیلیوری در ترکیه غرق شد. در این حادثه از میان ۳۵۲ یهودی که از ستم آلمان نازی گریخته بودند ۲۳۰ تن غرق شدند. هنوز در خصوص علت غرق شدن این کشتی یا کشور عرق کننده آن اسناد متقنی ارایه نشده است.

در سال ۱۹۴۱ در میانه جنگ جهانی دوم، انگلستان به بلغارستان، مجارستان و رومانی به آمریکا و هندوستان به ژاپن اعلام جنگ دادند.

در سال ۱۹۵۶ ژاپن عضو سازمان ملل متحد شد.

در سال ۱۹۵۷ ترکیه به سازمان ملل متحد در مورد پذیرش تز یونان در مورد قبرس و قعطیت بروز جنگ داخلی پس از آن، هشدار داد.

در سال ۱۹۶۸ کنیا استقلال خود را از بریتانیا اعلام کرد.

در سال ۱۹۷۹ رودزیا نام خود را به زیمبابوه تغییر داد.

در سال ۱۹۷۹ در کره جنوبی کودتای نظامی اتفاق افتاد.

در سال ۱۹۹۶ به دنبال وقوع یک سوء قصد علیه عدی، پسر صدام حسین، وی بصورت جدی زخمی شد.

در سال ۲۰۰۰ متعاقب دستور دادگاه قانون اساسی آمریکا، آراء انتخابات ریاست جمهوری در ایالت فلوریدا مجددا شمرده شد و به این ترتیب جورج دابلیو بوش برنده شد.

در سال ۲۰۰۰ به دنبال امضای توافق نامه صلح میان اریتره و اتیوپی در الجزایر، جنگ دو ساله میان این دو کشور به پایان رسید.

در سال ۲۰۰۳ حیدر علیف رئیس جمهوری ۸۳ ساله آذربایجان پس از ماهها بستری شدن در بیمارستان گاتا در آنکارا دار فانی را وداع گفت. وی در مدت حیات خود از پستهای بسیار مهمی در حزب کمونیست شوروی برخوردار شد و توانست پس از ریاست جمهوری ابوالفضل ائلچی بیگ، به عنوان پدر استقلال آذربایجان، ثبات، رشد اقتصادی و رفاه را برای مردم کشورش تامین کند.