کمتر از سه سال پس از روی کار آمدن دولت رئیسی، بحران خانه‌دار شدن در ایران به شکلی کم‌سابقه به بالاترین میزان خود رسیده است؛ به‌طوری که یک کارگر برای خرید یک واحد آپارتمان معمولی در تهران باید بیش از دو قرن انتظار بکشد.

به گزارش Axar.az، سایت خبری رادیو فردا نتیجه تحقیقات درباره این موضوع را منتشر کرده است.

بررسی‌ها و محاسبات گروه داده‌کاوی رادیوفردا حاکی است که در آخرین ماه‌های سال ۱۴۰۲، طول دورۀ انتظار برای خرید یک واحد مسکونی ۶۰ متری در تهران برای یک کارگر به بیش از ۲۲۸ سال رسیده است. این رقم با در نظر گرفتن آخرین آمارهای موجود، سه برابر سن امید به زندگی در کشور - ۷۴ سال - است.

به عبارتی با فرض ثابت ماندن نسبت دستمزد و قیمت کنونی مسکن، بیش از ۲۰۰ سال زمان لازم است تا یک کارگر بتواند با پس‌انداز یک‌سوم درآمد خود، یک واحد آپارتمان ۶۰ متری را با قیمت متوسط در یکی از مناطق معمولی پایتخت خریداری کند. نسبت یک‌سوم بر پایه متوسط سهم مسکن در سبد هزینه‌های خانوار در شرایط عادی محاسبه شده است.

تشدید بحران خانه‌دار شدن برای خانوارهای بدون مسکن در شرایطی است که «مهار بازار مسکن» از مهم‌ترین وعده‌های انتخاباتی ابراهیم رئیسی بود. او قصد داشت سالانه با ساخت یک میلیون واحد مسکونی، هم‌زمان چند هدف را محقق کند: رکود ساخت‌وساز را بشکند و اشتغال ایجاد کند؛ همچنین «کمبود» عرضه را جبران کند و از آن مهم‌تر با «مهار» قیمت مسکن، بازار را که از دسترس اقشار کم‌درآمد، متوسط و حتی دهک‌های پردرآمد خارج شده است، به مسیری منطقی برگرداند.

بررسی آمارهای رسمی نشان می‌دهد که ۱۵ سال پیش، طول دورۀ انتظار یک کارگر برای خرید خانه در پایتخت حدود ۹۳ سال بود. اما تشدید بحران‌های اقتصادی کشور، بالا رفتن قیمت مسکن و کاهش ارزش حداقل دستمزد باعث شده تا طول دوره انتظار به حدود ۲.۵ برابر افزایش پیدا کند.