اگرچه اعلام شد که سر در این زندان به‌عنوان نماد سرکوب هدف قرارگرفته اما طبق آمار رسمی جمهوری اسلامی بیش از ۷۰ نفر در جریان انفجار بخش‌های اداری این زندان کشته شدند.

به گزارش Axar.az، در جریان جنگ ۱۲ روزه اسراییل و ایران، روز دوم تیر ۱۴۰۴اسراییل زندان اوین را هدف حمله قرارداد.

درهمان ساعت‌های اولیه پس از انفجار زندان بزرگ اوین خانواده‌های بسیاری راهی اوین شدند. خانواده‌هایی که یا عزیزانشان زندان بودند و یا از نزدیکانشان برای انجام اموری به دادسرا و یا زندان اوین رفته بودند؛ اما به گفته آنان مانند ماجرای آتش‌سوزی زندان اوین در سال ۱۴۰۰ مسیرهای منتهی به زندان بسته‌شده بود. بااین‌حال عده‌ای با سختی خود را به زندان رساندند. آن‌ها می‌گویند که ماموران لباس شخصی اجازه ایستادن نمی‌دادند. تنها از خانواده‌ها شماره تماسی می‌گرفتند و آن‌ها را راهی خانه‌هایشان می‌کردند. خانواده‌ها می‌گویند: «ماموران می‌گفتند بروید در خانه منتظر بمانید، تماس می‌گیریم»

طبق گفته خانواده‌هایی که در روز انفجار در اوین برای سراغ گرفتن از عزیزانشان به زندان مراجعه کرده بودند، کمی پس از حضور خانواده‌ها اطراف اوین پر از نیروهای لباس شخصی و ماسک به‌صورت زده شد و حضور نیروی انتظامی کمرنگ شد. جو بیش از گذشته امنیتی شد. اکثریت مردم راهی خانه شدند و شماره تلفن‌هایشان را باهم ردوبدل کردند تا هرکدامشان به نتیجه‌ای رسیدند، راه را به بقیه هم نشان دهند.

یکی از خانواده‌ها می‌گوید: «به خانه برگشتم و شروع به تلفن زدن کردم تا شاید نتیجه‌ای بگیرم، ولی کسی پاسخگو نبود. با اورژانس تهران و هلال‌احمر تماس گرفتم و نتیجه‌ای نداشت. اورژانس می‌گفت که به ما اطلاعاتی نداده‌اند. هر چه می‌گفتم که زخمی‌ها یا کشته‌شده‌ها را کجا می‌برند؟ اورژانس پاسخی نمی‌داد و می‌گفت که ما خبری نداریم. هلال‌احمر و حتی آتش‌نشانی هم پاسخگو نبودند و می‌گفتند، ما اجازه توضیح نداریم و ما مانده بودیم با انبوهی سوال و دلهره که کسی پاسخگویش نبود.»

این درحالی‌که است که در اتفاقات مشابه اورژانس تهران، آتش‌نشانی و هلال‌احمر به‌عنوان مراکز دخیل در موضوع اولین مراکز اطلاع‌رسانی و پاسخگویی هستند.