نشست ابوظبی بین آذربایجان و ارمنستان که تا ۵ ساعت طول کشید، میتواند به عنوان گامی رو به جلو در مذاکرات صلح ارزیابی شود.
به گزارش Axar.az، در این مورد بر اساس رسانههای داخلی منتشر میشود.
اولاً، این نشست اصلیترین نشستی بود که اخیراً برگزار شد: رهبران دو کشور اخیراً در چارچوب رویدادهای مختلف بینالمللی با هم دیدار کردهاند که اگرچه از نظر ادامه این تماسها مهم بود، اما بحثهای مفصل را حداقل از نظر فنی غیرممکن میکرد.
ثانیاً، این نشست در قالبی گسترده برگزار شد: این بدان معناست که تمام جنبههای توافق صلح مورد بحث قرار گرفت و احتمالات توافق از بین نرفت.
نتیجه این نشست: اراده سیاسی در باکو و ایروان برای بحث در مورد مشکلات در قالبی دوجانبه و یافتن راهحلها وجود دارد.
همچنین قابل توجه است که اظهارات رسمی طرفین در مورد این نشست تفاوتی نداشت: این بدان معناست که نکات توافق بیشتری نسبت به نکات متناقض یافت شد. و مهمترین نکته، توافق برای ادامه مذاکرات در قالبی دوجانبه - بدون واسطه - است.
طبق توافقات، تماسها ادامه خواهد یافت، اما نکته اصلی این است که آیا گامهای عملی در مورد مسائل خاص برداشته خواهد شد یا خیر. آنچه در خط باکو-ایروان اتفاق میافتد، به ویژه در پس زمینه فرآیندهای منطقهای، احتمالات خاصی را مطرح میکند:
- اگرچه افتتاح کریدور زنگزور - احیای ارتباطات منطقهای نقطه اصلی اختلاف است، در حال حاضر مشاهده میشود که مواضع طرفین به هم نزدیک میشود: حضور نظامی روسیه در کریدور توسط هر دو طرف پذیرفته نشده است، و همچنین احتمالات خاصی برای توافق در مورد تضمین عبور بدون مانع به نخجوان وجود دارد، در غیر این صورت باکو نه تنها این جلسه را سازنده نمیدانست، بلکه اصلاً به ابوظبی نمیرفت. جزئیات اصلی که باید حل شود، چگونگی تضمین امنیت عبور بدون مانع است. اگرچه ایالات متحده میخواهد به عنوان یک کشور ضامن عمل کند، با توجه به اینکه حضور نیروهای ثالث منطقه را به بستری برای مبارزه جهانی تبدیل کرده است، باکو و ایروان میتوانند در قالب دوجانبه برای یافتن راه حلی در این موضوع تلاش کنند.
- در بیانیه رسمی آمده است که به کمیسیونهای دولتی در مورد تعیین حدود مرزی دستورالعملهایی داده شده است: این امر انتظاراتی را ایجاد میکند که کار برای یافتن راهحلهایی برای مسئله مناطق محصور ادامه خواهد یافت؛
- طرفین توافق کردند که فضایی از اعتماد ایجاد کنند: ما میتوانیم شاهد برقراری فشردهتر تماسهای مختلف بین پارلمانها و همچنین نمایندگان مردم باشیم؛
- دو خواسته اصلی باکو همچنان مطرح است:
۱. اصلاح قانون اساسی ارمنستان: ایروان این را میپذیرد، اما بعید است که این اتفاق قبل از سال ۲۰۲۶ رخ دهد، به ویژه با توجه به ناتوانی پاشینیان در خنثی کردن کامل مخالفان "مینهای" داخلی؛
۲. انحلال قانونی گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا، که عملاً وجود ندارد: بعید نیست که در دوره آینده در نتیجه این جلسه در مورد انحلال گروه مینسک، درخواست مشترکی ارائه شود.
اقدامات پاشینیان برای تقویت مواضع خود در داخل ارمنستان و تلاش برای مداخله در این روند از طریق ایروان، که ذینفعان در منطقه آن را "حلقه ضعیف" میدانند، عواملی هستند که میتوانند بر اجرای توافقات و روند کلی رویدادها تأثیر بگذارند.