اوایل قرن بیستم با فروپاشی امپراتوری تزار دولت آذربایجان توسط محمد امین رسول‎‌زاده به استقلال رسید. ارامنه افراطی با حمله به شهرها و روستاهای آذربایجان به کشتار مردم بی سلاح دست زدند. طی همین اقدامات جنایتکارانه در مارس ۱۹۱۸ ، در شرایطی که در روستای ” پادار خاچماز ” جشن عروسی ریحان خانم برگزار میشد، داشناک‌های ارمنی به مراسم عروسی حمله کرده، اعضای خانواده ریحان و داماد را قتل عام کردند اما ریحان موفق به فرار شد.

وی با وجود مرگ تمام عزیزانش بجای نا امیدی و تسلیم، سلاح به دست گرفته در کوهستان سنگر گرفت.

در کوهستانی واقع در قوبا که امروز به “گلین قایا” مشهور است، گروهی از آزادی خواهان آذربایجانی را جمع کرد و به مبارزه با تروریست‌های جنایتکار ارمنی پرداخت و آنها را شکست داده و انتقام خون خانواده‌اش را گرفت.

او با وجود سقوط دولت آذربایجان و حاکمیت روس های کمونیست در قفقاز، تا ده سال به مبارزات آزادی خواهانه خود ادامه داد. نهایتا بانو ریحان در سال ۱۹۲۸ پس از ده سال مبارزه مقابل روسها و ارمنی ها، توسط سربازان روس مورد اصابت گلوله قرار گرفت و اسیر شد، اما بخاطر محبوبیتی که نزد مردم داشت، توسط مردم از دست سربازان روس نجات یافت. نهایتا دولت شوروی از ترس قیام مردم قبول کرد که حکم مرگ او را لغو نماید به شرطی که نام و نام خانوادگی ریحان تغییر داده شده و به اوکراین تبعید شود. او در صومعه‌ای در کریمه نگهداری می شد.

درسال ۱۹۵۹ ، فیکرت امیروف آهنگساز آذربایجانی موسیقی شعر "داغلار قیزی ریحان" را که به این قهرمان اختصاص داشت، ساخت.

متن آهنگ به شاعر آذربایجانی تلعت ایوبوف تعلق دارد. در سال ۱۹۶۰، این آهنگ برای اولین بار توسط رشید بهبودف اجرا شد. چنین بود که اسطوره داغلار قیزی ریحان بر اساس زندگی حقیقی یک دختر جوان و تازه عروس آذربایجانی خلق شد.

ما به دختران و زنانی چون‌ ریحان و مردانی چون بابک نیازمندیم تا وطن را از هرگونه تعدی حفاظت کنیم .