مبلغین جمهوری اسلامی به ارمنستان سفر کرده‌اند.

به گزارش Axar.az، پیش از این در مورد ملاقات‌های موحدیان با ملی‌گرایان افراطی ارمنی خبر داده بودیم.اخیرا او به مجید کریمی، که خود را “ایران‌شناس” معرفی می‌کند و با تبلیغات تحریک آمیز خود در آذربایجان شناخته می‌شود، پیوسته است.

جالب اینجاست که هر دو در مصاحبه‌های خود با رسانه‌های ارمنی خواستار “موضع قاطع” ارمنستان در مورد کریدور زنگزور شدند.

مجید کریمی گفته است: “برای ایران، ایجاد کریدوری از زنگزور به آذربایجان و ترکیه غیرقابل قبول است و خط قرمز آنهاست. افتتاح چنین کریدوری منجر به کاهش جمعیت کل منطقه زنگزور در مدت زمان بسیار کوتاهی می شود که این هدف واقعی ترکیه و آذربایجان است.

او با ایجاد ترس ودروغ پراکنی، آذربایجان را متهم می‌کند که می‌خواهد ارامنه را از منطقه اخراج کند و از دولت ارمنستان می‌خواهد تا در اینباره تدبیری اتخاد کرده و“اهمیت آن مسیر را به‌طور عمیق‌تر بررسی کنند”.

کریمی ادعا میکند، موقعیت ژئوپلیتیکی زنگوزور با سایر مناطق متفاوت است. این چیزی است که شما باید درک کنید. هم عثمانی ها و هم دولت مساوات باکو حملات مستمری به منطقه مهری می کردند (جعل تاریخ، زنگزور، درلایاز و گویچا در زمان جمهوری خلق در داخل مرزهای آذربایجان بودند و جز خاک آذربایجان محسوب می‌شدند) اکنون هم چنین آرزوهایی دارند، اگر آنها کنترل آن مسیر را داشته باشند، ‘سرنوشت قره‌باغ’ دوباره تکرار خواهد شد.”

کریمی افزود که “طرف ارمنی اهداف ترکیه را به‌خوبی درک نمی‌کند”، و اگر مسیر باز شود، ترک‌ها با بهانه‌ای به سرعت ارتش خود را وارد آن منطقه خواهند کرد.

کریمی پس از این اراجیف نیت اصلی و شوم خود را اینگونه به زبان آورد: ارمنستان باید فوراً به ایران پیشنهاد امضای توافقنامه همکاری نظامی به ویژه عملیات مشترک در زنگزور را بدهد. در مرحله دوم، ارمنستان باید برای استقرار پایگاه نظامی در زنگزور به ایران درخواست دهد. در مرحله سوم باید مناطق توسعه اقتصادی با ایران در زنگزور ایجاد شود.

احسان موحدیان هم همان موضع و همان تبلیغات را ادامه داد، موحدیان در گفت‌وگو با رسانه‌های ارمنستانی گفت: اگر پاشینیان "مسیری بدون مانع" را به آذربایجان ارائه دهد، "این یک سیاست اشتباه خواهد بود".

او افزود: «اگر کالا از طریق خاک ارمنستان بدون بازرسی و کنترل گمرکی حمل و نقل شود، این رویکرد کاملاً اشتباه است. اگر ندانیم چه کالاهایی از مرزهای جنوبی ارمنستان حمل می شود، چگونه می توانیم به پیامدهای سیاسی، اقتصادی و حقوقی این امر پاسخ دهیم؟»

موحدیان به این ادعا‌های اکتفا نکرده، در صدد تشریح «پایان‌نامه» کریمی ادامه داد: اگر آنها (آذربایجانی‌ها) با اسلحه وارد زنگزور شوند و قتل عام های گسترده ای انجام دهند، چه خواهید کرد؟ این امر منجر به کاهش جمعیت ابتدا در منطقه زنگزور و سپس در بقیه جمهوری ارمنستان می شود و مسائل اقتصادی و امنیتی به وجود می آید.

او بلافاصله پیشنهاد «کمک ایران» را داده و گفت: ایران می تواند از نظر اقتصادی، سیاسی و نظامی از ارمنستان در منطقه زنگزور که همسایه بلافصل آن است حمایت کند. ارمنستان نباید به ترکیه بدخواه در منطقه زنگزور تکیه کند.

تلاش ایران برای نفوذ در ارمنستان از طریق «سازمان های غیر دولتی» خبر جدیدی نیست. افرادی همچون واردان وسکانیان، تیگران آبرامیان - به ویژه کسانی که به نمایندگی از ملی‌گرایان افراطی ارمنی و کسانی که علیه آذربایجان هستند - هر از گاهی از ایران دیدن می کنند. وسکانیان حتی ابایی ندارد اعتراف کند که این سفرها توسط طرف ایرانی تامین مالی شده است. کشیش باگرات سفری محرمانه به ایران داشت و با مقامات رسمی دیدارهایی داشت.

تیگران آبرامیان، نماینده اپوزیسیون پارلمان ارمنستان گفت که سال گذشته در یک سفر رسمی به تهران دعوت شد و در آنجا به طور خصوصی با مقامات نظامی دیدار کرد. آبرامیان در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی نوشت ایران در تلاش برای امضای توافقنامه اتحاد نظامی با ارمنستان است و نگران است که ایروان آن را رد کند.

همچنین ووسکانیان سال گذشته اظهار کرده بود که موضع‌گیری کریمی به‌هیچ وجه تصادفی نبوده و نیست، او به “اسپوتنیک ارمنستان” گفته بود که در ایران کارشناس مستقلی وجود ندارد و کارشناسان آنچه را که مقامات نمی‌تواند به‌طور دیپلماتیک بیان کند، اظهار می‌کنند.

همان‌طور که ووسکانیان نیز سال گذشته اذعان کرده بود، ایران بار دیگر از “زبان کارشناسان” برای فشار به ارمنستان استفاده کرده است. شکی نیست که هر دو کارشناس «یک متن» را برای رسانه های ارمنی خوانده اند، البته با کلمات کمی متفاوت.