بر اساس تحقیقات، گرد و غبار مریخ به‌طور میانگین به اندازه دانه‌ای در حدود سه میکرومتر است و در نتیجه در دسته ذرات بسیار خطرناک ریزگرد قرار می‌گیرد.

به گزارش Axar.az، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس در یک بررسی علمی جدید که در مجله تخصصی ‌"ژئوهلث" منتشر شده، چنین گفتند.

این تیم پژوهشی به سرپرستی جاستین وانگ از دانشگاه کالیفرنیا با استفاده از ذرات مشابه موجود در زمین، این مساله را بررسی کرده است که گرد و غبار قرمزی که در همه‌جای سطح مریخ پراکنده است، چه تاثیری بر سلامت انسان دارد.

ذراتی که کمتر از پنج میکرومتر هستند، نمی‌توانند به‌طور کامل توسط بافت ریه جذب شوند و هیچ چیزی مانع از ورود آن‌ها به جریان خون نمی‌شود. به گفته دانشمندان، به همین دلیل، ابتلا به بیماری‌های ریوی در مریخ، برای فضانوردان آینده قابل انتظار خواهد بود.

پژوهشگران می‌گویند، بدن انسان در مریخ به‌خودی‌خود تحت فشار است، زیرا در این سیاره، گرانش اندک و تابش شدید پرتوهای کیهانی وجود دارد و این سیاره برخلاف زمین، فاقد یک میدان مغناطیسی محافظ است.

حتی فضانوردان ماموریت‌های آپولو به ماه در سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ نیز پس از اقامت‌های کوتاه‌مدت روی ماه دچار آسیب‌های جسمی شدند، که بنا بر مطالعات بعدی، در صورت اقامت طولانی‌مدت، این آسیب‌ها بسیار شدیدتر می‌شدند.

وانگ و همکارانش در این مقاله می‌نویسند: «فضانوردان در ماموریت مریخ، امکان بازگشت سریع به زمین برای درمان را ندارند. همچنین دریافت فوری مشاوره پزشکی از زمین نیز ممکن نیست، چون ارتباطات ممکن است تا ۴۰ دقیقه تاخیر داشته باشند.»

از این رو فضانوردان باید به هر صورت با فیلترهای ضد غبار متراکم، لباس‌های فضایی خودتمیزشونده و مقدار کافی دارو مجهز باشند تا بتوانند در صورت بیماری، خودشان را درمان کنند.

این‌که آیا یک ماموریت سرنشین‌دار به مریخ یا حتی سکونت دائمی در این سیاره، معقول و واقع‌بینانه است یا نه، هنوز مورد مناقشه است.

ناسا، سازمان فضایی ایالات متحده، از دهه‌ها پیش خود را برای انجام چنین ماموریتی آماده می‌کند، اما در حال حاضر با چالش‌های بزرگ‌تری در زمینه مرحله قبل از آن یعنی سفر به ماه روبه‌روست.