رؤسای جمهور ایران قدرت تصمیم گیری ندارند، بلکه آنها فقط تصمیمات اخذ شده را اجرا می کنند. قدرت واقعی دست رهبری و ولی فقیه است. درواقع در جمهوری اسلامی ایران، رئیس جمهور فرد اول کشور نیست. حتی قانون اساسی ایران هم چنین حقی را به رئیس جمهور نمی دهد. زیرا طبق قانون اساسی رئیس جمهور دومین شخص رسمی کشور است.

به گزارش Axar.az، صدرالدین سلطان، رئیس مرکز تحقیقات خاورمیانه و مفسر سیاسی درباره انتخابات ریاست جمهوری ایران این مطلب را بیان کرده است.

وی گفت: رؤسای جمهور ایران چه ابراهیم رئیسی باشد که کشته شد و چه رؤسای جمهور قبلی، هیچ نقشی در شکل گیری یا برهم زدن روابط آذربایجان و ایران نداشته اند. روابط دوجانبه با کشورها جزء سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران است. به عنوان مثال طی چهار سال گذشته، به ویژه پس از «جنگ قره باغ» ما به وضوح شاهد روابط متغیر جمهوری آذربایجان و ایران و همچنین موضع تهران نسبت به وقایع بودیم. در دوره بعد، تهران سعی کرد وانمود کند که اشتباهاتی را که در مورد باکو مرتکب شده بود، اصلاح کرده است.

درست است که حضور سران هر دو کشور در مراسم بهره برداری از تقاطع برق آبی «خداآفرین» ساخته شده بر روی رودخانه آراز و مراسم افتتاحیه تقاطع برق آبی «قیز قالاسی» اقدامی امیدوارکننده تلقی می شود ولی شکل گیری این رابطه تنها به تصمیم رئیس جمهور ایران بستگی ندارد. بنابراین فکر می کنم در آینده روابط دو کشور به عنوان بخشی از سیاست خارجی خامنه‌ای شکل خواهد گرفت.

همچنین وی گفت: طی ۲۰ سال اخیر در ایران، اداره امور کشور به نوبت بین رؤسای جمهور اصلاح طلب و اصولگرا رد و بدل می شود.

برای مثال با وجود اینکه روحانی متعلق به جریان اصلاح طلب است، محمود احمد نژاد، رئیس جمهور قبل از او از جناح اصولگرا بود. یا همانطور که می دانیم ابراهیم رئیسی نیز نماینده جریان اصولگرا بود.

به نظر من، با توجه به وضعیت اقتصادی-اجتماعی کنونی ایران، مقامات اجازه نمی‌دهند یک شخصیت سیاسی که حتی اندکی مخالف رژیم فعلی باشد، رئیس‌جمهور شود. بنابراین نامزدی یکی از افراد نزدیک به خامنه ای در انتخابات جدید ریاست جمهوری ایران پذیرفته خواهد شد. زیرا طبق قوانین ایران، اگر رهبر دینی به هر دلیلی نتواند به وظایف خود عمل کند، رئیس جمهور در این سمت تا زمان انتخاب ولی فقیه بعدی، جانشین او خواهد بود. به همین دلیل است که پذیرش آن شخص از سوی نخبگان سیاسی اهمیت دارد.