در صورتی که ارمنستان همچنان با ساز "غربی‌ها» برقصد، یک تحول مهم در پیش است و آن اینکه، ملاک تعیین مرزها، براساس ورود به اتحادیه شوروی سابق خواهد بود.

به گزارش Axar.az، زائور ممدوف، کارشناس سیاسی، رئیس "اتحادیه کارشناسان علوم سیاسی باکو" به سوالات تلگراف.دات کام پاسخ داد.

گفت و گو با او را در ادامه می خوانید:

- برخی سازمان های غربی در تلاش هستند تا دوباره بین آذربایجان و ارمنستان درگیری ایجاد کنند. آنها ادعا می کنند که ایروان باید «با یک مزیت» از این روند خارج شود، حتی اگر جزئی باشد. عواقب چنین حرکاتی برای منطقه چیست؟

: زمینه‌های محکمی برای تمایل ارمنستان به انتقام در آذربایجان وجود دارد. اگر ارمنستان خواهان صلح، پایان روند تحدید حدود، گشایش خطوط ارتباطی است، چرا همچنان تسلیحات سنگین می‌خرد؟ در حال حاضر، دولت ارمنستان می تواند از بودجه اختصاص یافته به این تسلیحات برای نوسازی جاده‌ها و ساخت راه آهن در غرب زنگه‌زور، اطراف گویچه و ایروان استفاده کند. ارمنستان به جای انجام این کار، تعداد کشورهایی را که از آنها تسلیحات خریداری می کند، افزایش می دهد. این شامل تعدادی از کشورهای اروپایی می شود. در نهایت یونان نیز سامانه های موشکی اس-300 را به ارمنستان ارسال خواهد کرد. ارمنستان در حال حاضر در حال مذاکره با کشورهایی غیر از فرانسه و هند برای خرید تسلیحات است. هدف خرید تسلیحات مدرن از آن کشورهاست. این بدان معناست که نیکول پاشینیان قصد دارد در مناطق مرزی متعارف با آذربایجان دست به تحریکات نظامی کوتاه مدت بزند.

- پاشینیان در پس زمینه تحریکات می خواهد به چه چیزی برسد؟

: در حال حاضر اوضاع ارمنستان آنطور که پاشینیان می خواهد پیش نمی رود. او موقعیت خود را در نظرسنجی‌های داخلی از دست می دهد. در این صورت، او به یک «پیروزی» حتی اگر کوچک باشد، در مناطق مرزی مرسوم نیاز دارد. این "پیروزی" می تواند پس از درگیری ارتش‌های آذربایجان و ارمنستان اتفاق بیفتد.

- چه نکاتی باعث اطمینان طرف مقابل می شود؟

: پاشینیان فکر می کند که حامیان او در غرب در پس زمینه تحریکات از ارمنستان حمایت جدی خواهند کرد. در نتیجه این تحریک، شروع به محکوم کردن آذربایجان خواهند کرد. در نتیجه آنها ادعا می کنند که ارمنستان "پیروز میدان خواهد بود". آنها معتقدند امانوئل ماکرون (رئیس جمهور فرانسه) تمام تلاش خود را برای اعمال فشار بر آذربایجان در سطح سیاسی و حقوقی انجام خواهد داد. آنها فکر می کنند که به این ترتیب ارمنستان برخی از مناطق را تصرف خواهد کرد.

- هدف اصلی غرب از تحریک احتمالی چیست؟

:علناً ارمنستان را در این موضوع وسوسه می کنند. اخیراً سفر آندری دودا رئیس جمهور لهستان به منطقه مرزی ارمنستان و آذربایجان به همراه اعضای هیئت اتحادیه اروپا در ارمنستان موید این موضوع است. رصد دودا از زنگه زور غربی به آذربایجان و ارسال سلاح توسط یونان به ارمنستان نیز بخشی از همین سناریو است. همچنین ایروان از دیگر کشورهای اروپایی حمایت مستمر دریافت می کند. می توان گفت آرارات میرزویان وزیر امور خارجه ارمنستان در ارمنستان زندگی نمی کند. در این زمینه، فرانسه در تلاش است تا نقش فعال تری در منطقه داشته باشد. پاریس رسماً می خواهد نفوذ از دست رفته خود در اروپا را در قفقاز جنوبی جبران کند. حمایت آمریکا از پاریس در این بیشتر به چشم می آید.

- در مورد تأثیر فرآیندها بر اوضاع منطقه و آذربایجان چه می توان گفت؟ باکو چه اقداماتی می تواند انجام دهد؟

: ارتش آذربایجان به تمامی اقدامات تحریک آمیز پاسخ مناسب خواهد داد. به طور کلی، با توجه به آنچه در حال رخ دادن است، آذربایجان می تواند به تاریخ نگاه کند. من معتقدم که پس از مدتی مذاکراتی بین ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه و رئیس جمهور جدید منتخب ایالات متحده دونالد ترامپ انجام خواهد شد. در برخی از قاره‌های اوراسیا می‌توان از طریق گفت‌وگو بین واشنگتن و مسکو در مورد جدایی حوزه‌های نفوذ و مرزهای کشورها تصمیم‌گیری کرد. آنچه در اوکراین و مولداوی می گذرد جلوی چشم همه است. بنابراین آذربایجان می‌تواند به تاریخ 100 سال پیش مراجعه کند. آیا صد سال پیش این سرزمین‌ها جزو ارمنستان بود؟ و قلمرو «جمهوری آرارات» از چه سرزمین هایی تشکیل شده است؟ مطرح شدن چنین حقایق تاریخی اجتناب ناپذیر است. همچنین باید مشخص شود که "جمهوری آرارات" در هنگام ورود به اتحاد جماهیر شوروی سابق چه مناطقی را پوشش می دهد. اگر ارمنی‌ها می خواهند این حقایق تاریخی آشکار شود، پاشینیان باید به مسلح شدن خود و حمله به ارتش آذربایجان ادامه دهد. او نتیجه را در هر حال خواهد دید.

- در این صورت چه تغییراتی در موضع باکو در میز مذاکره احتمالاً رخ خواهد داد؟

:افزایش تقاضای آذربایجان در مذاکرات اجتناب ناپذیر خواهد بود. از جمله این خواسته‌ها می توان خواست خلع سلاح منطقه زنگه‌زور را نیز گنجاند. این فرمول عمل در جهان استفاده می شود. اگر صحبت از مذاکرات صلح است، کشور متجاوز و شکست خورده در حال تجمیع سلاح در زنگه‌زور غربی است و آذربایجان با این سلاح‌ها تهدید می شود. برای غلبه بر این، چنین سناریویی می تواند اجرا شود. بنابراین، ارمنستان نباید به «مأموریت» اتحادیه اروپا که سعی در حفظ آن در خاک خود دارد، تکیه کند. در صورت لزوم، آذربایجان قادر خواهد بود از آن "ماموریت" جلوگیری کند. زمانی که نیروهای حافظ صلح روسی در مناطق خاصی از قره باغ بودند، فکر می کردند که وضعیت موجود در قره باغ طولانی مدت خواهد بود. آنها فکر می‌کردند که ارتش آذربایجان با عبور از روی نیروهای حافظ صلح هیچ عملیاتی علیه ارمنیان جدایی طلب انجام نخواهد داد. اما همه دیدند که اقدامات ضد تروریستی آذربایجان علیه تجزیه طلبان چگونه انجام شد. اکنون هیچ نیروی حافظ صلح روسیه در منطقه وجود ندارد. این امر در مورد "مأموریت" ویژه اتحادیه اروپا در ارمنستان نیز صدق می کند. فرانسوی ها نباید فکر کنند که اگر "مأموریت" ویژه آنجا باشد، از ارامنه محافظت می کنند و به این ترتیب تحریکاتی را که می خواهند انجام می دهند. اگر در طول زمان رفتار نامناسبی داشته باشند، خواهند دید که واقعیت چیست.