نتیجه‌بخشی مذاکرات صلح میان آذربایجان و ارمنستان دست و پا زدن‌های بی‌حاصل مخالفان

مدتی است که اخبار مربوط به مذاکرات صلح میان آذربایجان و ارمنستان را دنبال می‌کنم. در روزهای اخیر، خبرهایی از نتیجه‌بخشی مذاکرات صلح میان آذربایجان و ارمنستان به گوش می‌رسد! در این میان بررسی مطالب برخی رسانه‌های ارمنی مخالف پاشینیان و یا وابسته به جریان ایرانشهری ضد تورک و آذربایجان، نشانگر آن است که آنان از فرط استیصال، بدون درک واقعیات متغیر زمان و شرایط علیه آنان، تنها راه چاره را در تخریب پاشینیان و مقصر جلوه دادن او و نیز مورد هجمه قرار دادن روند مذاکرات صلح می‌بینند.

یعنی به دست و پا زدن‌های بی‌حاصل افتاده‌اند! در کانال تلگرامی «توفان در قفقاز» که وابسته به لابی ارمنی (برخی کارمندان سابق وزارت خارجه ایران در تهران است) گوشه‌ای از این سردرگمی و درماندگی این گونه آمده است: «البته آنها به این سوال ساده پاسخ نمی‌دهند که اجرای این شروط به کجا ختم خواهد شد؟ تا کجا باید واگذار کنیم و آیا بعد از همه اینها، کشوری خواهیم داشت یا خیر؟ تز اصلی این است: روسیه به ما کمک نمی‌کند، آنها در کنار آذربایجان هستند و ما منابع لازم برای جنگ را نداریم.

اگر اینها بصورت جداگانه تحلیل نشود، معلوم می شود که چاره‌ای نیست و باید تسلیم شویم.» تحلیل‌گران و کارشناسان ارمنی باید به دور از احساسات قوم‌گرایانه، چشم به حقایق مسلم و شرایط فعلی باز کنند! آنان باید درک کنند که شکست خورده‌اند! دیگر، کشورهای حامی آنان، از آنان مثل گذشته حمایت نمی‌کنند. باید بپذیرند که بر اساس واقعیات تاریخی، به غیر از وجود برخی کلونی‌های کوچک ساکن ارمنی در قفقاز، اغلب آنان مهاجرانی هستند که با کمک نظامیان و سیاستمداران روسیه در خاک متعلق به مسلمانان آذربایجانی با زور و دسیسه مستقر شده‌اند!‌ آنها باید این واقعیت را بپذیرند که اشغالگرانی بیش نیستند! آنان در طول ۲۰۰ سال گذشته سرزمین‌های دیگران را غصب کرده‌اند.

حالا دارند مجبور به واگذاری و پس دادن بخشی از آن به صاحبان اصلی آن می‌شوند دیگر این امر چرا برایشان سنگینی می‌کند؟! از طرفی باید بپذیرند که با کشورهای ترک همسایه هستند! و من بعد نیز همسایه هم باقی خواهند ماند! رعایت این همسایگی شرایط خاصی برآنها بوجود می‌آورد که باید واقعیت ها را بپذیرند که حسن همجواری در پیش گیرند نه آنکه پای قدرت‌های خارجی را به منطقه باز کنند! روسیه حدود ۲۰۰ سال از آنان پاسداری کرد و حالا ناچار شده است که به نوعی آنان را از سرش باز کند!! البته منافع روسیه این چنین ایجاب می‌کند.

از سویی، قطار اتخاذ سیاست گرایش به غرب پاشینیان، با اقدامات صورت گرفته گذشته در یک ریل بدون بازگشت افتاده است دولت بعدی ایروان نیز ناچار است در چنین ریلی حرکت کند. در شرایط فعلی، جدا از این مسایل، فرصتی برای صلح پایدار در منطقه قفقاز بوجود آمده است. پاشینیان نشان داده است که بخشی از واقعیات را می‌بیند اما او به شدت از عناصر افراطی ارمنی هراس دارد. پاشینیان خوب می‌داند: جدایی از روسیه و برخی کشورهای تندرو (حامیان گذشته ارمنستان) و پیوستن به بلوک غرب، با اینکه هزینه‌هایی که دارد! اما دارای منافع دراز مدت و ماندگاری است که کفه ترازو را سنگین می‌کند! او همچنین می‌داند دیگر نباید ارمنستان به عنوان وسیله و ابرازی در دست مطامع و سیاست‌های برخی کشورهای منطقه باشد.

در صورت صلح منافع فراوان اقتصادی با آذربایجان وجود دارد که آینده و رفاه و توسعه ملت ارمنی را تضمین می‌کند. ایجاد ارتباط با ترکیه و راه یافتن به بازارهای اروپائی، از طریق صلح پایدار با آذربایجان ممکن است. از سویی، پاشینیان عزم جزم کرده است تا سرنوشت و توسعه ارمنستان را از گره زدن به خواسته‌های غیر ممکن ۷۰ هزار نفر ارمنی ساکن در قاراباغ دور نگه دارد و ناچار است منافع بلندمدت ارمنستان را در نظر گیرد.

با این حال، باز در این میان برخی رسانه‌ها‌ی وامانده و افراطی و جنگ‌طلب ارمنی، هنوز دست از تخریب‌های مذبوحانه خود برنداشته‌اند: از طرفی، با توهین‌های ناشایست، آذربایجان و رئیس جمهور آن و حتی ترکیه را مورد خطاب قرار می‌دهند. یعنی از سر ضعف فقط نفرت پراکنی می‌کنند! از طرفی با مظلوم نمایی سعی در مقصر جلوه‌دادن آذربایجانی‌ها در کنترل جاده لاچین می‌کنند!! کسانی که سوابق زیاد وحشیگری و اعمال جنایات وحشتناکی دارند، حال خبر از محاصره اقتصادی!! خان کندی می‌دهند و بدون منطق می‌گویند: که چرا آذربایجان در خاک و سرزمین خود گذرگاه لاچین را کنترل می‌کند! در نهایت باید اشاره داشت مطالب انفعالی و دست و پا زدن‌های برخی اقلیت ارمنی تروریست و افراطی، مانعی در ادامه و روند مذاکرات صلح ایجاد نخواهد کرد.

نویسنده: عیسی یگانه