در جریان هفدهمین نشست سران سازمان همکاری اسلامی (OIC) که در خانکندی برگزار شد، زمانی که الهام علی‌اف وارد محل گفت‌وگوهای صمیمانه رهبران شد، تنها رئیس‌جمهور ایران، مسعود پزِشکیان، از جای خود برخاست. این حرکت ساده اما معنادار، اکنون بهانه‌ای برای برخی گروه‌ها در ایران شده تا به انتقاد از پزِشکیان بپردازند.

اما برخاستن پزِشکیان هنگام ورود علی‌اف، حرکتی است که هر کسی آن را درک نخواهد کرد.

تمام حاضران در آن جمع، برادرند؛ از رؤسای جمهور تُرک‌تبار مانند اردوغان، ژاپاروف، میرضیایف و تاتار گرفته تا شهباز شریف. اما رابطه بین پزِشکیان و علی‌اف فراتر از برادری است – آنها به معنای واقعی یکی هستند. همه تُرک‌ها برادر ما هستند، اما تُرک‌های جنوب (اشاره به تُرک‌های ایران) خود ما هستیم!

الهام علی‌اف این موضوع را بلند و صریح اعلام کرد، آن هم خطاب به اردوغان: «به او (پزِشکیان) می‌گویم که تو در وطن خودت هستی!»

پزِشکیان هم این را درک کرده و با حرکتی ساده اما پراحساس آن را نشان داد – وقتی علی‌اف وارد شد، ایستاد، با دست محل نشستن را به او نشان داد و گفت: «بیا، این‌جا بنشین.» در ویدیو کاملاً پیداست که علی‌اف هم حرف دل پزِشکیان را فهمیده، با دست از او تشکر می‌کند، اما در کنار می‌نشیند.

پزِشکیان نه از سر تعارف، بلکه از درک عمیق، از حس میزبان بودن، و از نوعی برادری فراتر از سیاست، ایستاد و برای علی‌اف احترام قائل شد. حرکتی که ریشه در جان، خون و روح دارد – چیزی که با ذهن نمی‌توان فهمید، باید با دل حسش کرد.

و همین را برخی خوب درک کرده‌اند – برای همین هم «خشمگین شده‌اند»...