جنایات ارامنه در کهنه شهر و غرب آزربایجان در فجایع جیلولوق: حاشیه‌ای بر سخنان نماینده سلماس در طرفداری از ارمنستان

مردم آزربایجان ناخواسته وارد جنگ جهانی اول شدند چرا که روس‌ها آزربایجان را از سال ۱۲۸۸ شمسی اشغال کرده بودند. ورود ارامنه و مسیحیان به جنگ جهانی اول به نفع روس‌ها کار را بر مسلمانان آزربایجان چه در اینسوی آراز و چه در آنسوی آراز سخت ناگوار نمود. فجایع جیلولوق و نسل‌کشی مردم در کهنه شهر، دیلمقان، اورمیه، خوی و سولدوز و تا اقصی نقاط آزربایجان با شدت ادامه داشت. اواخر سال ۱۲۹۶ قصبه کهنه شهر زادگاه نماینده مردم سلماس که اخیرا افاضاتی بر له ارمنستان نموده‌اند، توسط ارامنه و جیلوها محاصره شد. آنها می‌خواستند شهر را به تصرف خود درآورده و آنرا به سرزمین مورد ادعای ارمنی- آشوری خود ملحق کنند. مردم بی دفاع کهنه شهر منطقه سلماس تا آخرین گلوله در برابر قوای مسلح مسیحیان دفاع نمودند. درخواست کمک‌هایشان از مرکز هیچ وقت جوابی نداشت تا اینکه سلحشوران کهنه شهری راهی یافته و با شجاعت تمام زن و بچه‌هایشان را از اسارت دشمن نجات دادند. ذکر تمام این مصیبت‌ها و دربدری اهالی سلماس اعم از کهنه شهر و دیلمقان در کتاب «تاریخ ده هزار ساله سلماس و غرب آزربایجان» اینجانب به تفصیل آمده است.

قتل و غارت ارامنه و جیلوها در کهنه شهر هنوز هم که هنوز است در زبان اهالی کهنه شهر می‌چرخد و خانواده‌ای نیست که از آسیب این قوم خشن در امان مانده باشد.

چند ماه بعد آندرانیک ارمنی نیز از راه جلفا به خوی حمله کرد تا شاید مسیحیان شمال و جنوب را به هم متصل کند ولی پایداری و مقاومت اهالی شجاع خوی و سپس رسیدن کمک‌های امدادی نظامی از عثمانی سبب شد تا ارامنه به شمال آراز فرار کنند.

چند ده سال بعد با فروپاشی شوروی، ارامنه با نامیدن منطقه قاراباغ به آرتساخ و مرکز آن خان‌کندی به نام استپاناکرت خواستار الحاق آنجا به ارمنستان شدند. حملات مظفرانه ارتش آزربایجان قوای ارمنی را تا دم دروازه‌های خان‌کندی عقب راند و توافقات صلح اولیه انجام شد از جمله برقراری ارتباط جاده‌ای مابین آزربایجان و منطقه جدامانده از وطن اصلی به نام نخجوان. این جاده و خط آهن در زمان شوروی وجود داشته و استفاده از آن تا ده‌ها سال قبل انجام می‌شد ولی با حملات ارامنه تندرو به ارتباط مستقیم بین خاک اصلی آزربایجان و نخجوان پایان داده شد. در این اوضاع نابسامان ایرانشهری‌ها (شما بخوانید ویرانشهری‌ها) با امکانات سلطنت طلبان، زرتشتی خواهان، ضد اسلام‌ها، کوروش‌چی‌ها و ضد تورک‌ها و با رسانه‌های به اصطلاح اصلاح طلبان وطنی اعم از شرق و قانون و ابتکار و ... به جنگ رسانه‌ای علیه آزربایجان رفتند و سعی می‌کردند دولت و نیروهای مسلح را به مداخله نظامی مجبور کنند که با درایت سران کشور ختم به خیر شد و پاشینیان با آوردن قوای نظامی آمریکا به منطقه، اعتماد ایران را از خود سلب کرد. در یک هفته اخیر با چرخش صدو هشتاد درجه‌ای سیاست ایران در منطقه که از سوی مقامات رده بالا اتخاذ شد وزرای خارجه، مقامات عالی نظامی چه با حضور و چه با تماس‌های هر روز دیپلماتیکی سیگنال‌های مثبتی به آزربایجان دادند تا آنها بتواند تروریست‌هایی که در قاراباغ علیه حاکمیت دولت آزربایجان عمل مسلحانه انجام می‌دهند را سرکوب کنند ولی پست دیروز نماینده سلماس نشان داد جریان برانداز ویرانشهری دست بردار نبوده و این بار نیز بدست یک آزربایجانی سعی کردند توهمات خود را به جامعه القا نمایند.

سخنانی بسیار ابتدایی و نادرست نظیر استفاده از اصطلاحاتی چون کانال؟ زنگه‌زور که نه در سطح سواد یک نماینده کمیسیون امنیت ملی هست و نه در سطح یک دانش آموخته دکترا، نشان می‌دهد که این نوشتجات برای تخریب یک نماینده و موکلان آزربایجانی آن تنظیم شده است و مصرف دیگری ندارد. چرا که تاریخ مصرف این سخنان یک هفته قبل با درایت مسئولین ارشد کشور منقضی شده و تنظیم کنندگان ویرانشهری با این سخنان سخیف و تاریخ گذشته، رندانه نماینده سلماس را به مخمصه انداخته‌اند. هزاران کامنت و تلفن و نامه در اعتراض به سخنان این نماینده درجه هوشیاری آزربایجانیان را نسبت به اقدامات خبیثانه جریان ویرانشهری علیه آزربایجان و تورک‌ها را نشان می‌دهد.

«دکتر توحید ملک زاده» - ۲۵ شهریور ۱۴۰۲