رائفی‌پور پرسیده: چرا جمهوری اسلامی اقدام به موشک‌پرانی به جمهوری آذربایجان نمی‌کند؟

‏پاسخ کوتاه: چون نمی‌تواند! هزینه‌ی حمله‌ی نظامی به جمهوری آذربایجان هیچ شباهتی به ماجراجویی‌های جمهوری اسلامی در پاکستان، عراق و سوریه ندارد. حمله نظامی به جمهوری آذربایجان، معادل اعلام جنگ به آذربایجانی‌های ایران است.

‏تابستان و پاییز ۱۳۹۹ (همزمان با جنگ دوم قره‌باغ)، ایران تنها کشور همسایه‌ی ارمنستان بود که مرزهای زمینی و هوایی خود را برای انتقالِ سلاح از روسیه به ارمنستان باز کرد.

‏جنگ دوم قره‌باغ ۲۲تیر۱۳۹۹ آغاز شد. تنها چهار روز بعد تهران، تبریز، ارومیه، زنجان، اردبیل، نقده، میانه و مراغه، شاهد اعتراضات آذربایجانی‌های ایران به صدور مجوز انتقال سلاح‌های روسی از خاک ایران به ارمنستان شد.

‏روز یک‌شنبه ۶مهر، درگیری‌های نظامی در قره‌باغ از سر گرفته شد. دو روز بعد، اولین تجمع خیابانی در«پارک جیرال» اردبیل و به فاصله دو روز (پنج‌شنبه ۱۰مهر) تهران، تبریز، ارومیه، اردبیل، زنجان، مشگین‌شهر، مراغه، مرند، میاندوآب و پارس آباد صحنه‌ی تجمعات اعتراضی آذربایجانی‌ها در دفاع از جمهوری آذربایجان شد.

‏عصر روز یک‌شنبه ۲۷مهر و به‌رغم سرکوب گسترده و تلاش امامان جمعه استان‌های آذربایجانی برای فریب مردم، بار دیگر مردم تبریز دست به برگزاری تجمع اعتراضی زدند.

‏در طول سه ماه (۲۶ تیرماه، ۸ مهر، ۱۰ مهر و ۲۷ مهر)، جمهوری اسلامی دست به موجی کم‌سابقه از بازداشت، شکنجه و صدور احکام فراقانونی زندان و شلاق علیه آذربایجانی های ایران زد؛ اما باز هم نتوانست مانع از برپایی دور بعدی اعتراضات شود.

‏در جغرافیایی که سرکوب نمی‌تواند ذره‌ای تردید در احساسِ تعلقِ «کوثر نعمتیِ» ۱۳ ساله و «پرویز سیابیِ» ۷۶ ساله به هم‌تباران شمالی خود ایجاد کند، جمهوری اسلامی هیچ چاره‌ای جز رعایت حُسنِ همجواری با جمهوری آذربایجان ندارد.

گزینه بعدی اعلام جنگ به میلیون‌ها شهروند ایران خواهد بود.