غرب، دویست سال شیفته ترکان بود.

طی دویست سال اخیر، یکی از پربسامدترین بحث‌ها در کشورهای شرقی، نحوه مواجهه با غرب بود و در خصوص غرب‌زدگی، نقدها، نظرها، موضع‌گیری‌ها و حتی اتهاماتی نیز مطرح بوده است. در واقع جهان شرقی بعد از دستاوردهای علمی و تکنولوژیک غرب، به‌ناگاه متوجه شد، قافیه را باخته و باید کاری کند.

اما نکته جالب ماجرا این است که همین غرب و خصوصا ملل اروپایی به‌مدت دویست سال و از قرن شانزده تا قرن هجده، شیفته فرهنگ ترکی بوده است. اصطلاح ترکواری یا با معیارهای امروزی، ترک‌زدگی یکی از جلوه‌های هنری، اجتماعی و دنیای مُد در جهان غرب بوده و تقلید از ترک‌ها در هنر، موسیقی، تئاتر، تزیین منزل، لباس، معماری و هنرهای تجسمی، یکی از کارهایی بود که خصوصا طبقه اشرافی اروپا به آن دست می‌زده است.

ترکواری یا همان ترک‌شیفتگی، یک جنبش در اروپا و به‌ویژه در فرانسه بوده که تقلید از ترکان را در زمینه‌های مختلف علمی و هنری و لایف‌استایل، در بطن خود داشت.

طبیعی است که این جنبش ناشی از شکوفایی حاکمیت عثمانی طی ششصد سال و تحت سیطره قرار دادن جغرافیا و جمعیت وسیعی از قفقاز تا بالکان و شاخ آفریقا بود.

با افزایش روابط تجاری و دیپلماتیک بین ملل امپراتوری عثمانی و اروپا (به‌ویژه اتحاد عثمانی فرانسه) این پدیده شیک، محبوب‌تر شد. سفیران و بازرگانان اغلب با داستان‌هایی از مکان‌های عجیب و غریب و ماجراهای آن‌ها به خانه می‌آمدند.

با شروع به کار سفارتخانه‌های امپراتوری عثمانی در اروپا و راه‌یابی آن‌ها به دربار شاهان اروپا در اوایل قرن هجدهم، شیفتگی به مُد ترکی به‌عنوان نماد خانواده‌های سلطنتی و طبقه اشرافی تبدیل شد که تا زمان انقلاب فرانسه نیز ادامه داشت.