سه شنبه ۱۴۰۳/۰۸/۲۹ خبری در رسانه‌ها پیچید که به دلیل ترس از واکنش‌های مردمی، صرفا به بیان تیتر خوش خط و خال بسنده شد و از افشای جزییات پرهیز گردید! در آن تاریخ طرح تدریس ادبیات زبان‌های محلی و قومی در مدارس کشور با موضوع نحوه اجرای اصل ۱۵ قانون اساسی به تصویب رسید و اگر از محتوای این طرح کسی مطلع نباشد، دولت فعلی را بانی پذیرش چندفرهنگی و تکثر دانسته و ترقی و صلح را از این طرح تفسیر می نمود!

با این حال نظری بر مفاد این طرح اوج بی عدالتی و ستم بر حق کودکان غیر فارس را افشاء می سازد، این طرح در واقع راهنما یا لایحه چگونگی اجرای اصل ۱۵ می باشد، به بیان بهتر این طرح جهت خنثی سازی کوچکترین اصل قانون اساسی در راستای حقوق اقوام ایرانی به تصویب رسیده است؛ اصل ۱۵ بیان می دارد که "زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران، فارسی است. مطبوعات و رسانه های گروهی و تدریس ادبیات آنها در مدارس، در کنار زبان فارسی آزاد است"، این اصل به صراحب به معلمان، دبیران و اساتید این مجوز را می داد که در ساعاتی که تشخیص می دهند ادبیات زبان منطقه خود را تدریس کنند و اصلا نیازی به تفسیر و تصویب نبود! اما لایحه اخیر در واقع در ضدیت با این آزادی می باشد!

در بند اول طرح آپارتایدی جدید، بیان داشته که "تدرس در تمام پایه ها باید به زبان و خط فارسی باشد و معلمان باید به زبان فارسی، محتوای کتب درسی را آموزش دهد"، این قیدِ "باید" عملاً یک الزام قانونی را با خود به همراه دارد که دیگر معلمان مناطق دوزبانه نمی توانند به زبان {کودکان محلی غیرفارس} خود تدریس کنند و چه کودکان درک کنند چه نکنند، معلم ملزم است طبق قانون، فارسی تدریس کند، لذا دور از انتظار نیست که دیر یا زود در اخبار بشنویم: فلان معلم در فلان منطقه به جرم تدریس به زبان کودکان {غبرفارس‌زبان} دادگاهی شد!

از سوی دیگر این طرح، سبب می شود تا خانواده‌های مناطق دوزبانه به دلیل فشار مدرسه، ترغیب شوند تا با کودکان خود به زبان فارسی صحبت کنند، و عملا طرح بسندگی زبان فارسی و یا اصلاً طرح اجباری بودن زبان فارسی در خانه! نیز به وهله اجرا می رسد؛ بدون اینکه سر و صدایی به پا شود، و جالب است که این لایحه توسط دو نماینده تبریزی علیرضا منادی و متفکر آزاد پیگیری و تصویب شده و جالب تر اینکه به خاطر این لایحه‌ی سرتاپا آپارتایدی منت هم می گذارند.

در بخش دیگر این لایحه مصوب شده است که تنها دو واحد آن هم اختیاری و آن هم فقط در پایه‌های هفتم و دهم، ادبیات محلی می تواند تدریس شود و نکته عجیب اینکه مرجع تشخیص اینکه کدام منطقه چه زبانی دارد فرهنگستان فاشیستی زبان و ادب فارسی خواهد بود!

در مجموع در کل قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، تنها یک جمله در خصوص اقوام وجود داشت که با طرح مذکور آن یک جمله هم به ضد خود تبدیل می شود! و این است سیاست استعمار.