بخشی از دردسرهای انتخاب اسم برای نوزادان مربوط به سازوکارهای عجیب و غریب سازمان ثبت احوال است که فقط دو الگوی اسلامی و فارسی را به رسمیت می‌شناسد و اسامی غیر از آن را در نام‌های مجوزدار قلمداد نمی‌کند.

جالب آنکه برخی از این اسامی در مناطقی از ایران، به‌ویژه در آزربایجان، قدمتی طولانی دارد و با قوانین جدید سازمان ثبت احوال این امکان فراهم نمی‌شود که این اسامی بر روی نوازادان گذاشته شود.

همین دیروز در خبرها آمده بود که نوزادان سه‌قلو به‌نام‌های «ائلشن»، «ائل‌نور» و «سئوگی» به‌دلیل عدم تطابق نام‌های‌شان با اسامی پیشنهادی سازمان ثبت احوال کشور، چهار ماه است که نتوانسته‌اند شناسنامه بگیرند! دلیل آن را وجود «ء» همزه در این اسامی ذکر کرده‌اند. جالب آن‌که وجود این همزه، در زبان فارسی به «ی» نگاشته می‌شود. کلمه تورکی «ائل» وقتی وارد فارسی شده، به‌شکل «ایل» نوشته می‌شود اما این «ایل» در اصل همان «ائل» تورکی است!

طبیعی است که اگر با الفبای عربی، زبان‌های فارسی و تورکی را بنگاریم باید این حروف را با واج‌های زبان خودشان بنویسیم. بنابراین وجود همزه در «ائلشن» و سایر اسامی، بر مبنای خود قواعد نوشتاری فارسی هم چیز بدی نیست! اما لجاجت تصمیم‌گیران سازمان ثبت‌ احوال با زبان تورکی هم‌چنان ادامه دارد.

البته در سوی دیگر ماجرا هم وجود نام‌های تورکی است که برای سازمان ثبت احوال حل‌نشده باقی می‌ماند. اغلب در آزربایجان مواجه شده‌ایم که طرف چند سال برای کودک خود نتوانسته شناسنامه بگیرد! چرا که نام فرزندشان را تورکی انتخاب کرده‌اند. من نمی‌دانم وجود نام تورکی یا هر زبان دیگری، چه ربطی به دولت دارد که می‌خواهد در این امور مداخله کند؟