هرکه ناموخت از گذشت روزگار

باز نیاموزد ز هیچ آموزگار

گاهی برای نوشتن یک مطلب تمام سیاسی-اجتماعی نیز، ناگزیر به کمک گرفتن از تاریخ و ادبیات می‌شویم.

در تاریخ معاصر، بشار اسد به عنوان رهبری به یاد ماند که میراث‌دار حاکمیتی بیش از نیم قرن و با مدت چهارده سال پایانی با حمایت قاطع جمهوری اسلامی و روسیه به کشتار مردم خود پرداخت.

او میلیون‌ها نفر را بی خانمان و آواره کرد. هنگامی که معمر قذافی در نشست سران عرب، از شروع انقلابات مردمی قریب‌الوقوع ناشی از خشم کشورهای لیبی، مصر، تونس و سوریه در اوج اقتدار سخن میگفت و به نوعی به همتایان خود هشدار می‌داد، بشار اسد جوان با نخوت و بینی پرباد حاصل از پشتوانه‌ی ابرقدرت شرق، پوزخند میزد. درست است که مردم سوریه بهای سنگینی بابت همان پوزخند اسد پرداخت کردند اما بالاخره نتیجه آن را هم دیدند.

سرهنگ قذافی مانند دیگر رهبران عرب محافظه‌کار و چندان پایبند به آداب دیپلماتیک هم نبود. فارغ از استبداد و خودکامگی‌اش، اما گاهی وقت‌ها حرف‌هایی می‌زد که به ظاهر ساده‌اندیشانه بود، اما از سر صداقت و درست بود.

سال ۲۰۰۸ در نشست سران عرب در دمشق ضمن اشاره به اعدام صدام می‌گوید که دارند رهبران عرب را اعدام می‌کنند و می‌کشند، چرا؟
سپس خطاب به سران عرب نشسته در سالن می‌گوید نوبت همه شما می‌رسد.
در این حین رهبرانی چون اسد، مبارک و بوتفلیقه می‌خندند. اما نه خود قذافی دنبال چرایی پرسش خود رفت؛ که اگر دنبالش را گرفته بود، به آن روز نمی‌افتاد و نه همتایانش نیز که ‌خندیدند، نه آن روز و نه بعد از کشتن قذافی فکر می‌کردند که چنین سرنوشتی پیدا خواهند کرد.

کما این که با اعدام صدام هم درس نگرفته بودند. البته صدام و دیگر رهبران روزی اعدام یا حذف شدند که فاقد پشتوانه مردمی شدند. این پشتوانه تنها ضامن بقا در مقابل هر توطئه‌ای است.

واقعیت این که قدرت چنان کور و کر می‌کند که مستبدان چشم دیدن واقعیت‌ها را ندارند و زمانی آن‌ها را درک می‌کنند که دیر شده و زمان سقوط فرا رسیده است. اما روسیاهی جنایتها و کشتار بیگناهان سوری پای جمهوری اسلامی ماند. جمهوری اسلامی به مدت ۱۴ سال پول مردم ایران را برای حفظ اقتدار اسد خرج کرد. میلیاردها دلار به اضافه روسیاهی که به گردن مردم ایران نیز ماند.

زیرا مردم ایران به اندازه سردمداران خود در ریختن خون مردم سوریه شریکند. ۱۴ سال به شعار دفاع از حرم باور کردند و الان هم جفنگیات رژیم را مبنی بر "تعیین سرنوشت مردم سوریه به دست خود سوریها" را باور خواهند کرد.

در این میان کسی نیست بپرسد که اگر قرار بر این بود تعیین سرنوشت سوریه را خود سوریها تعیین کند، چرا سرمایه‌های مملکت را به پای دیکتاتوری چون اسد ریختید که می‌دیدید، او پایه‌های حکومتش را بر ویرانه‌های کاخ آرزوی مردم سوریه بنا کرده است. چرا ۱۴ سال خون مردم سوریه را ریختید و چرا در کشوری که حتی همسایه و هم مرز نیستیم مداخله نمودید. اگر موجه‌ترین دلیلتان مقابله با داعش بود، شما الان کاری کردید که، عضو سابق داعش، الان بر کل سوریه حاکم شده است! و چراهای دیگری که مردم ایران قادر به پرسیدن آنها از سردمداران خود نیستند.

شاید هم هیچگاه نخواهند توانست. چون شعور سیاسی ایرانیها هنوز در حد یک ملت رشد نکرده است. طرز تفکر و جهان بینی مردم ایران هنوز هم در حد تفکر طایفه‌ای و عشیرتی میباشد. البته بعضی از کشورهای همسایه در این منطقه هم در همین حد می باشند. مثل عراق، افغانستان و بیشتر کشورهای عربی و اسلامی غافل از بازیهای روزگار و تکنولوژی فزاینده جهان غرب.