گزارش فوتبال، گزارش نژادپرستی

استانداردهای دوگانه و عموما تبعیض‌آمیز مرکزنشینان در برخورد با قوانین و مفاهیم و رفتارهای اجتماعی و برخی مسائل ملی معنای عدالت را مخدوش کرده است. نارسیسم و اسکیزوفرنی شدید در میان پانهای مرکزنشین رشد نموده و به طبع آن این تفکرات مسموم و خطرناک در قالب وطن‌پرستی در ساختار دولت و نهادها خصوصا رسانه‌ها نفوذ چشم‌گیری داشته است. توهین و تحقیرهای نژادی و قومی دنباله‌‌دار در مطبوعات و رسانه‌ها نشان از عمیق‌تر شدن تبعیض و تفکرات پان‌فارسیسمی در کالبد دولت و مقامات آن است.

نمونه بارز این تبعیضهای آزاردهنده در نگرش دوگانه بر مفهوم هم‌زبان و هم‌نژاد است. تقریبا تمام ملتهای ساکن در جغرافیای ایران، ترکهای آزربایجان، کردها، عربها، بلوچها، تالشها، ترکمنها و فارسها با کشورهای همسایه، هم‌زبان و هم‌نژاد هستند.

تبعیضهای عمیق و نگرشهای دوگانه گاها ظالمانه بر این مسئله بسیار آشکارتر از آن است که بشود آن را نهی کرد. به طور مثال سالهای سال است که هرگونه ابراز علاقه، نزدیکی، احساس همدردی و یا شریک شدن در شادی مردم جمهوری آزربایجان و تورکیه را به‌عنوان تهدیدی برای وحدت ملی، پان‌ترکیسم و یا تجزیه‌طلبی معنا کرده‌اند و همواره‌ با مواجهه با این اشتراکات زبانی، نژادی تاریخی و فرهنگی؛ مقابله، سرکوب و ممنوعیت‌های فراوانی اعمال شده‌است. حتی سعی بر دشمن و یا بیگانه نشان‌دادن هم‌زبانان و هم‌نژادان ترک خود را شاهد بوده‌اند.

در روزهای اخیر و بعد از شروع بازیهای جام ملتهای آسیا در قطر که اتفاقا تاجیکستان‌ هم در این دوره مسابقات حضور دارد، هم‌زبانی و هم‌نژادی در رسانه‌‌های ایران معنا و حلاوتی خاص پیدا کرده‌است. گزارشگران و تهیه‌‌کنندگان آنچنان حس هم‌زبانی با تاجیک‌زبان را برجسته و مهم تلقی می‌کنند که گویی تیم ملی تاجیکستان همان تیم ملی ایران است. تهیه گزارشهای متعدد از هتل اقامت و محل تمرینات تاجیکها شور و شعف وصف‌ناپذیر در برخورد با کادر، بازیکنان و هواداران تاجیک بسیار قابل تامل برانگیز و مورد توجه قرار گرفته است. تا جایی که گزارشگر بازی تاجیکستان و امارات متحده عربی با چنان هیجانی از بازیکنان هم‌زبان تاجیک تعریف و تمجید می‌کرد که تماشاگران غیر فارس در بهت و حیرت فرو رفتند. گزارشی یکطرفه و طرف‌داری شدید از تیم‌ ملی تاجیکستان آزاردهنده بود. وقتی گزارشگر بازی از بازیکنان تاجیک بعنوان شیرهای پارسی آنهم به کررات یاد کرد، یادآور رجزخوانی‌های افراط‌گرایان نژادی ایرانشهری و پانفارسهایی شد که به‌جز خودشان هیچ مخلوق دیگری را قبول ندارند. شادی مجریان پس از گل تاجیکستان و بدون درک وجود ملتها و قوم‌های دیگر در کشور و حفظ حرمت هم‌‌وطنان عرب‌زبان و حساسیتهای زبانی و نژادی آنها، حقایقی تلخ و زشت از نژادپرستی و خودبرتربینی فارس‌زبانان در ایران را آشکار نمود.

اگر حمایت از همزبان خوب و شایسته و گاهی وظیفه است پس چرا این وظیفه برای دیگر ملتها جرم است. همزبانی، وطن‌دوستی در ایران بر پایه انکار ملیتهای دیگر استوار است. تعریف ایران و ایرانی فقط و فقط به فارس‌بودن خلاصه می‌شود و هر آنچه برای آنها حق، مجاز و قانونی است برای ملتهای دیگر غیر ممکن، غیر قانونی و جرم است.