سیاست ورشکسته یک شبکه تلویزیونی در طول سیزده سال...!

شبکه تلویزیونی «منوتو» که سیزده سال و اندی فعالیت داشت در یازدهم بهمن ماه، پایان کار خودرا با حزن و اندوه کارمندانش اعلام کرد!

هزینه این شبکه پرخرج در طول این سیزده سال از کجا تهیه می‌شد جای بحث و سئوال زیاد دارد، اما این رسانه دیداری و شنیداری تلاش می‌کرد وانمود کند که شبکه مستقل است و اخبار و برنامه‌هایش را بدون گرایش به طرف خاصی به سمع و نظر مخاطبان می‌رساند، اما چه کسی نمی‌دانست که راه و روش این رسانه روتوش شده در مسیر خاص، بخصوص در مسیر طرفداری از سلطنت و ادامه حاکمیت خاندان پهلوی بود!

در ایران، مدعیان روشنفکری زیاد است، اما روشنفکر به ندرت پیدا می‌شود!

تهیه کنندگان برنامه‌های این رسانه هم با تمام ادعای روشنفکریشان، بیشتر در خدمت فردی چون رضا پهلوی بودند!

وقتی از آقای رضا پهلوی سؤال از حق تحصیل غیر فارس زبانان ایران به زبان مادری و ملی خود می‌شد که نزدیک به صد سال است نادیده گرفته شده است، می‌گفت: «من تحصیل به زبان مادری را درک نمی‌کنم!»

و یا می‌گفت: اگر یک مهندس آذری [ترک] به زبان مادری خود، همینطور یک کرد، یک بلوچ به زبان مادری خود و یک فارس به فارسی تحصیل کند، اینها بخواهند باهم پروژه‌ای را در کشور اجرا کنند چطور می‌توانند باهم ارتباط برقرار کنند؟(نقل به مضمون!)

وقتی فردی که از هیجده سالگی در کشورهای غربی زندگی می‌کند و دموکراسی در این کشورها را از نزدیک تجربه کرده و اکنون شصت و سومین سال عمرش را می‌گذراند هنوز نمی تواند حق تحصیل به زبان مادری بیش از شصت - هفتاد درصد از جمعیت غیر فارسِ ساکنین ایران را که چهل درصد از این جمعیت را ترکان تشکیل می‌دهند درک کند و برای مسئله ساده ارتباط زبانی در یک کشور چند زبانه، راهکاری در ذهنش نمی‌گنجد، این فرد چطور می‌تواند اداره یک کشور هشتاد و پنج میلیونی کثیرالمله را در آینده به عهده بگیرد؟!

و این در حالی است که کشورهای زیادی از جهان اولی چون کانادا، سوئیس، بلژیک، سنگاپور گرفته تا هندوستان، عراق و حتی کشور عقب مانده‌ای چون افغانستان بغل گوش ایران، با دو، سه، چهار و چند زبان رسمی و تحصیلی در یک کشور، هم تبعیض زبانی و هم مشکل ارتباطی را به ساده‌ترین راه، حل کرده‌اند!

آیا تبلیغ همچو فردی برای اداره کشور در آینده، از طرف تلویزیون «من و تو» و دیگر سلطنت طلبانی که خودرا روشنفکر تصور می‌کنند، دهن کجی به فکرِ روشن و روشنفکری نیست؟!

دوران اداره کشور به صورت دیکتاتوری و حاکمیت «فردی» از خیلی وقت پیش‌ها بسر رسیده است!

ایران امروز ملک شخصی کسی نیست که قانون «ارباب‌ - رعیتی» دهه‌ها پیش و یا قانون «شاه - ملکه» زنبور عسلی در آن حاکم باشد!

امروزه هر کدام از جوان تحصیل کرده‌‌ای که داخل مرز سیاسی ایران زندگی می‌کند چه از نوع زن باشد و یا مرد، ملکه، شاه و حاکم زمان خود است، انتظار از شاه و حاکم و چیزهایی از این قبیل که بجای مردم تصمیم گرفته عمل کند، گذشته است!

کشور ایران از سده‌ها پیش به صورت فدرال و دموکراسی سنّتی اداره می‌شده و در طول هزار سال حاکمیت ترکان بر ایران و تا زمان حاکمیت پهلوی اول نه تنها بر هیچ ملتی محدودیت و ظلم زبانی و فرهنگی روا داشته نشد، بلکه شکوفایی و رونق زبان و ادبیان فارسی هم در طول این مدت هزار سال و با تشویق و صله دادن سلاطین ترک به شعرای فارسی گوی صورت گرفت.

اکنون برای رفع تبعیض در کشور برای همه ملل و اقوام، از تحصیل به زبان مادری گرفته تا دیگر حقوق انسانی، و فراهم کردن زندگی آرام در کنار هم، طرحی نو باید انداخت!