اصل مسئله، سياست پشت پرده ایران

قسمت قبلی

قسمت دوم:

اصل مسئله این است که حکام اسلامی ایران، ابتدا با بی اعتنایی به همه واقعيتها و خودفریبی، جمهوری آذربایجان را ميدانی برای تأسيس "جمهوری اسلامی شماره ۲" فرض کرده بودند. اما با همه بی استعدادی، در همان ابتدای کار متوجه این سوءتفاهم بزرگ شدند و بجایش دست بکار بی ثبات سازی آن کشور از طریق صدور مبلغان مذهبی، جاسوسان و مهمتر از همه حمایت از عمليات جنگی روسيه و ارمنستان برای اشغال بيست درصد از
اراضی آن کشور و تبدیل یک ميليون نفر از اهالی آن کشور به آوارگان جنگی کردند.حجم اینکار بسيار بالا بود. هم تعداد کسانی که از جمهوری آذربایجان برای تربيت ایدئولوژیک و نظامی به مراکز دینی ایران و اردوگاههای آموزش نظامی جذب میشدند بالا بود و هم تعداد کسانی از شهروندان ایران و شهروندان جمهوری آذربایجان که از سوی ایران مأموریت شناساسی کنيسه ها، مراکز فرهنگی، مدارس و کلينيکهای محل مراجعه شهروندان یهودی آذربایجان و تأسيسات حساس برای طراحی ترور و خرابکاری دریافت میکردند.

بدینسان، رژیم اسلامی ایران با قصد بی ثباتی جمهوری آذربایجان و تقویت همه جانبه ارمنستان، در کنار صدور ایدئولوژی خشونت دینی به آذربایجان، سرمایه کشور ایران را در طبق اخلاص نهاده و در یک ماجراجویی و ماجراسازی ویرانگر، تقدیم یک کشور متجاوز نمود. در آن سالها، رژیم ایران با اطمينان کافی از حمایت نظامی روسيه از این تجاوز، از سویی به جلوگيری از صلح ميان دو کشور آذربایجان و ارمنستان پرداخت و از سوی دیگر با راه انداختن کارزارهای پرهزینه ایدئولوژیک (کانال تلویزیونی سحر، امام جمعه اردبيل و...) روی تز ناتوانی جمهوری آذربایجان از آزادسازی اراضی خود به تبليغ پرداختند. شاه بيت این تبليغات این بود که چون در ميان رهبران جمهوری آذربایجان و مردم آنجا، ایمان دینی از نوع مورد نظر فقهای ایران وجود ندارد و چون آذربایجان وابسته ناتو و اسرائيل و ترکيه است، نمیتواند و نخواهد توانست شهرهای اشغالی خود را از اشغال ارمنستان آزاد کند. این سياست ظاهری رژیم بود که برای دامن زدن به نارضایتی مردم جمهوری آذربایجان هدفگذاری شده بود و از سوی حسن عاملی امام جمعه اردبيل و لشگری از عمال ایرانی و آذربایجانی رژیم تا ۱۰ نوامبر ۲۰۲۰ اجرا میشد.

روایتهای تکراری از جعلياتی در مورد نقش تعصب و فاناتيسم اسلامی در "پيروزی" ایران برعليه عراق و اشاره به قوانين سکولار و شيوه تربيت و زندگی رهبران سياسی، فرماندهان نظامی و مدیران دولتی جمهوری آذربایجان بعنوان مانع اصلی آزادسازی اراضی اشغال شده جمهوری آذربایجان، خوراک دائمی ارگانهای تبليغاتی رژیم اسلامی ایران بر عليه جمهوری آذربایجان در یک سوی پرده بود.

سياست پشت پرده ایران

سياست جمهوری اسلامی در پشت پرده را ميتوان از زبان اسناد ویکی ليکس خواند. سرویس فارسی بی بی سی از اسناد نامبرده نقل قول زیر را دارد:
"دو کشور ارمنستان و جمهوری آذربایجان بر سر منطقه قره باغ با یکدیگر اختلاف ارضی دارند.
در این موضوع اسناد ویکیليکس «دخالت ایران» را در راستای پایان نيافتن این تنش ارزیابی می کند. یکی از اسناد ویکیليکس که متعلق به مهر ۱۳۸۶ (اکتبر ۲۰۰۷) است، به خواسته ایران برای ادامه مناقشه قره باغ ميان ارمنستان و آذربایجان میپردازد.
بر پایه این سند که حاوی گزارش فرستاده شده توسط آنه دئرسه سفير وقت آمریکا در ارمنستان به وزارت امور خارجهاش است، ارمنیها در این دیدار تاکيد کرده اند که ایران خواهان ادامه مناقشه ارمنستان با آذربایجان بر سر قره باغ است.
داوید شاه نظریان مشاور امنيتی سابق رئيس جمهور ارمنستان که در این دیدار حضور داشته، به دیپلماتهای آمریکایی گفته است: «روابط بين ایران و ارمنستان، محدود به داد و ستدهای
بازرگانی نيست. در مسائل سياسی و امنيتی نيز در سطوح عالی همکاری های متقابل وجود دارد».
او در ادامه سخنان خود تاکيد کرده است که ایران خواهان حل مناقشه قره باغ نيست! زیرا وضعيت موجود، دولت جمهوری آذربایجان را از متمرکز شدن بر مسائل ترکهای ساکن در شمال ایران باز میدارد و این گونه امکان گسترش فعاليت های جدایی طلبانه در استانهای آذری نشين ایران را کاهش میدهد." (پایان نقل قول از سایت سرویس فارسی بی بی سی)

پروفسور ژیرائير ليباردیان، مشاور عالی لئون تئرپتراسيان اولين رئيس جمهور ارمنستان عين همين روایت از موضع رژیم اسلام پناه اسلامی، در مصاحبه ها و نوشته های خود نقل کرده است.

اما سند ديگری از نشريه تئوريک ارگان وزارت امور خارجه ايران شان ميدهد که دفاع ايران از ارمنستان هدف عاليتري دارد يعني خدمت به روسيه بعنوان ارباب بزرگ رژيم جمهوري اسلامي ايران:
"در مذاکراتي که براي صلح و ثبات در منطقه برگزار ميگردد، ايران حضور ندارد. در هر صورت جمهوري اسلامي بطور حتم با هرگونه توافقي که بر اساس آن جمهوري آذربايجان قوي تر شود و روسيه بالعکس ضعيف تر شود، مخالفت ميکند." (قاسم ملکي، سردبير "فصلنامه مطالعات آسياي مرکزي و قفقاز"، سال ششم، دوره سوم، شماره ،۲۰ زمستان ،۱۳۷۶ ص ۲۸-۱۹) تاریخ انتشار این موضع دارای اهميت ویژه است. این حرفها در
فاصله سه ماهه بسيار حساس، بعداز اعلام علنی مواضع صلح جویانه لئون تئر پتراسيان، رئيس جمهور وقت ارمنستان و استعفای ناخواسته وی بعداز این اعلام این مواضع است. (اولنوامبر ۱۹۹۷ـ سوم فوریه ۱۹۹۸)

جمهوری اسلامی به نحو عجيبی به این کارهای پشت پرده خود اعتراف کرده است. سران رژیم در پاسخ به دنيایی از سند دال بر حمایت همه جانبه از ارمنستان، هنوز هم به خاطرات دوران کوتاهی اشاره میکنند که اميد به تأسيس جمهوری اسلامی شيعه شماره ۲ در جمهوروی آذربایجان به یأس تبدیل نشده بود. این دوره یک زمان بسيار کوتاه بود و عدم اشاره رژیم به سياستهای حمایتی از ارمنستان طی سه دهه و بازگشت مداوم به دوران خام خيالی خود از افق اسلاميستی ایدآل برای جمهوری آذربایجان، چيزی جز تأیيد همه اسناد ویکیليکس، سخنان ژیرائير ليباردیان، سخنان سرهنگ علی رضایی جانشين سابق اطلاعات سپاه اردبيل و زندانی سابق سياسی و کل محتوای نفرت پراکنانه رسانه های ایدئولوژیک و امنيتی رژیم، نيست.

اد امه دارد...