نتانیاهو فکر می کند برای پارسیان و شخص رضا پهلوی خدمتی کرده است، اما بدترین ضربه حیثیتی را به این طیف وارد ساخت.

از طرفی دولت نتانیاهو نشان داد، از واقعیت‌های انسانی و اجتماعی ایران در غفلتی بزرگ به سر می برد. شاید هم پیامش نوعی ادای دین به پهلوی‌گرایان بود که با هر گونه جنایت انسانی وی علیه مردم فلسطین هم رأی و همدل هستند. این واقعیت به نوبه خود حقیقتی دیگری را نیز افشا می کند و آن اینکه نظام سلطنتی پهلوی دو مشخصه اصلی دارد: یکی از آنها سیاست واگرایی علیه جهان اسلام و همسایگان است که این سیاست خواست دولت اسرائیل نیز هست و نظام پهلوی بنیان گذار این نگرش بود؛ دیگری ماهیت شوونیستی این طیف است.

دو سال پیش جواد ظریف به نکته‌ای اشاره کرد که در واقع رگه‌هایی از این سیاست صد ساله در منطقه را آشکار می ساخت. فحوای سخن ظریف این بود که، پارسی و زبان آن نه به عنوان مطالبه ملی برای اداره ایران، بلکه نوعی سیاست تحمیلی از خارج بوده است‌. وقتی که گفت: «اگر آنها(منظورش غرب بود) نباشند مجبوری در عرض دو ساعت به ترکی صحبت کنی».

حقیقت آن است که زبان فارسی نه تنها به عنوان یک زبان آمرانه برای محو ملیت‌ها و قومیت‌ها در ایران به کار رفته، بلکه در جهت اعمال سیاست‌های خاص در منطقه ای نیز در نظر گرفته شده است. این زبان حاوی نگرش و نگاه خاصی به کشورهای این منطقه نیز هست. در رویکرد اسرائیل و کشورهای غربی، زبان فارسی به نوبه خود نماد احیاء امپراطوری {ایران} باستان است. این امپراطوری در حمله اعراب و تررک فرو پاشید و با فروپاشی آن سیاست گذشته آن نیز از بین رفت‌. این سیاست که در حقیقت هژمونی همه جانبه به اعراب و دیگر همسایگان داشت تغییر ماهیت داد و در دوره اسلامی و به لطف ترکان پشتوانه سیاسی تمدن اسلامی شد.

این سیاست کم و بیش تا اواخر دوره قاجار کماکان سر جای خود بود. اما در دوره پهلوی بازگشت به سیاست دوره ساسانی و هخامنشی کم-کم احیا شد. از این جهت این فکر قوت گرفت که ایران در دایره خلافت اسلامی نبوده و تمدن ایرانی تمدنی متفاوت با اعراب می باشد و همین فکر سبب شد عرب ستیزی، تورک ستیزی، همراهی با غرب و آمریکا سرعت بیشتری بگیرد. در عین حال سیاست برتری طلبی دوره باستان در صحنه منطقه خود را نشان دهد و ایران را کاملاً از اعراب و تررک‌ها، دور ساخت.

به نظر می رسد نیت و انگیزه اسرائیل، نتانیاهو و غرب، بازگشت به همان سیاست پهلوی است که تضمین کننده منافع آنهاست. بعد از انقلاب انتظار می رفت این سیاست تغییر کند، که نکرد. با این حال ایران تماماً به آن راه نرفت و موضوع فلسطین و لبنان و سوریه مطرح شد. این نوع نگاه در حقیقت تلفیقی از سیاست گذشته و نگرش اسلام گراهای ایرانی است که هم همسایگان و هم خود حاکمیت را دچار لغزش‌ها و اشتباهات تکراری نموده است. {همین امر} سبب شده اعراب و کشورهای همسایه گاه و بیگاه علیه ایران سیاست خصمانه اعمال کنند.

سخنان نتانیاهو قطعاً بازتاب گسترده در محافل سیاسی کشورهای همسایه خواهد داشت یا باید داشته باشد‌. زیرا نشان می دهد اسرائیل به دنبال بازیافت و باز تولید سیستمی است که برای این کشورها بحران آفرین است و می خواهد نقش بازدارندگی برای پیشرفت منطقه بازی کند. اسرائیل نمی خواهد ترکیه، عربستان و امارات {متحده عربی} توسعه اقتصادی و سیاسی داشته باشند و برای همین به دنبال ساختن کاریکاتوری از امپراتوری پارسی است. {اسرائیل} فکر می کند ضدیت با اعراب و تورک، در فرهنگ فارسی نهادینه شده است و از این جهت می تواند یک متفق طبیعی برای این کشور باشد. البته در این میان یک استثنا وجود دارد و آن جمهوری آذربایجان است. رابطه اسرائیل و جمهوری آذربایجان حتی با این فرض که در ایران پهلویها دوباره به حاکمیت برگردند} به سمت خصمانه نخواهد رفت. زیرا معادلات در قفقاز با آنچه که در ترکیه و اعراب جریان دارد متفاوت است.