صفحه نخست نویسنده |
در پاسخ به دکتر موسی غنینژاد، اقتصاددان پان ایرانیسم تبریزی
از روزی دکتر مسعود پزشکیان وارد میدان رقابت انتخابات ریاست جمهوری شدند، برخی مدعیان ملی گرایی که در واقع فهم درستی از ملی گرایی وطن پرستانه و مدنی ندارند، به شیوه ای دگرستیزانه و با درکی نژادپرستانه از ملی گرایی، دست به تخریب ایشان با انواع تهمت ها و افتراها همچون قومیت گرایی و حمایت از ایران ستیزان و تجزیه طلبان زدند. هوشنگ امیراحمدی از ترکی و کردی صحبت کردن پزشکیان و معرفی خود به عنوان ترک _و نه به عنوان آذری_ و یا ترکی صحبت کردن با فرزندان و نوه های خود، برآشفت و او را متهم به تجزیه طلبی و ایران ستیزی نمود. حسین دهباشی نیز با شیوه و اتهاماتی مشابه، او را پرچمدار فروپاشی، جنگ داخلی و تجزیه ایران معرفی نمود.
بسیاری نیز از براندازان خارج نشین گرفته تا اصولگرا و اصلاح طلب داخل نشین با مفاهیم و ادبیاتی مشابه به استقبال او رفتند و هر چه در چنته داشتند آوردند تا نگذارند او رئیس جمهور شود. لکن نتیجه نهایی را رای ملت بویژه در مناطق و نواحی محروم و حاشیه رانده ای که با وعده های عدالت طلبی و رفع تبعیض دکتر پزشکیان به پای صندوق های رای آمده بودند، مشخص کرد.
و حال یک تحصیلکرده اقتصاد مدعی آزادی خواهی اقتصادی و سیاسی؛ دکتر موسی غنی نژاد فرصت را برای توپیدن به دکتر پزشکیان بخاطر دیدار با برخی شهروندانی ایرانی ساکن آذربایجان و شهر تبریز مناسب دیده است و او را متهم به همنشینی با "ایران ستیزان و تجزیه طلبان جاهل و مفلوکی که حرف زدن هم بلد نیستند" ، کرده است. او می گوید که به عنوان یک آذربایجانی و تبریزی تحمل دیدن چنین صحنه هایی را ندارد.
البته از این دست افاضات جناب دکتر غنی نژاد کم نیست و ملت ایران و مردم آذربایجان با تلاشهای وی برای غسل تعمید دادن به محمدرضا پهلوی و مشروعیت دادن به کودتای انگلیسی_ آمریکایی ۲۸ مرداد و همچنین هم نوایی و حمایت های وی از ایدئولوژی فاشیستی ناسیونالیزم نژادی باستان گرا و به یادگار مانده از دیکتاتوری پهلوی آشنایی دارند. لکن مساله این است که چگونه فردی که حرف زدن بلد است و مدعی دانش آکادمیک در زمینه اقتصاد، به طرزی عوامانه دیگران و از جمله رئیس جمهور منتخب ملت را متهم به حمایت از تجزیه طلبی و ایران ستیزی می کند؟
مگر این مملکت قانون، دادگستری، دادستان و مدعی العموم ندارد؟ اگر آنهایی که بنا به ادعای شما با رئیس جمهور منتخب ملت دیدار کردند، تجزیه طلب و ایران ستیزند، چرا به جای ایکه در زندان باشند، با رئیس جمهور جلسه تشکیل می دهند؟ مگر نه این است که تجزیه طلبی و ایران ستیزی افتراها و اتهامات بزرگی هستند که نمی توانند همچون نقل و نباتی دلخواه برای منکوب کردن مخالفان فکری و سیاسی در دهان آنهایی که حرف زدن بلدند چرخانده شوند و زمینه ساز نفرت پراکنی و خشونت سیاسی در جامعه شوند؟
جناب دکتر غنی نژاد، اتفاقا بنده هم یک آذربایجانی و ساکن شهر تبریز هستم ولی برخلاف شما که مدعی دانش اقتصادی هستید، تفاوت عدد یک و عدد چند ملیون را خوب می دانم. شما به ادعای خودتان یک نفر آذربایجانی و تبریزی هستید ولی فراموش کرده اید که یک نفر نمی تواند مستبدانه در مقابل چندین ملیون شهروند ایرانی ساکن آذربایجان و تبریز قرار گیرد که به دکتر پزشکیان اتفاقا بخاطر گفتمان و شعارهای عدالت طلبی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی- زبانی و وعده اجرای اصل معطل مانده ۱۵ قانون اساسی و آموزش زبان مادری رای دادند.
تنها چیزی که شبه روشنفکران و تحصیلکردگان دانشگاهی را در مقابل خواست حقیقی ملت ایران و مردم آذربایجان قرار می دهد، استبداد فکری و بدتر از آن تمامت گرایی ایدئولوژیک است. همین استبداد فکری و تمامیت گرایی ایدئولوژیک بود که طیفی از شبه روشنفکران و تحصیلکردگان دانشگاهی را به حمایت از سیاست های ضدانسانی خاندان دست نشانده پهلوی در زمینه دین ستیزی، سنت ستیزی، فرهنگ ستیزی و زبان ستیزی تشویق می کرد.
با این همه، دین، سنت، فرهنگ و زبان اموری نازدودنی باقی مانده اند و بویژه در آذربایجان و تبریز با وجود بقای سیاست همسان سازی زبانی به یادگار مانده از دیکتاتوری پهلوی، خواست و اراده مردم آنگونه که در آمدگاههای ممکن عمومی همچون استادیوم های ورزشی نمود می یابد، در قالب شعار: "تورک دیلینده مدرسه اولمالیدیر هر کسه" و " هارای هارای من تورکم" متجلی می شود.
مردم آذربایجان همواره ایران را در وحدت در عین کثرت مبتنی بر عدالت و آزادی فرهنگی_ زبانی فهمیده اند و رای به دکتر پزشکیان برای تحقق این آرمانهای عدالت و آزادی بوده است. شاید طالبان عدالت و آزادی حرف زدن بلد نباشند، لکن صدای بلند وجدان درونشان پایه های استبداد فکری و تمامیت گرایی ایدئولوژیک مدعیان دروغین آزادی را می لرزاند. این لرزه را در دوران پساپزشکیان به خوبی می توان حس کرد.
فرامرز تقیلو، دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه تبریز
تاریخ
2024.11.19 / 17:24
|
نویسنده
فرامرز تقیلو
|