علی‌اف در مصاحبه با کیسیلف درباره توافق صلح با ارمنستان گفت که از ۱۷ ماده این توافق، ۱۵ مورد مورد تایید قرار گرفته و دو ماده هنوز تایید نشده است. این اولین اظهار نظر رسمی از باکو در مورد موارد تایید شده و تایید نشده در توافق صلح است.

تا به حال ارمنستان به طور مداوم در این باره صحبت می‌کرد، اما مقامات ارمنی از جمله پاشینیان، "موارد تایید نشده" را فاش نمی‌کردند. علی‌اف اما تمام جزئیات را بیان کرده و مشخص شده است که دو ماده شامل چه مواردی است:

انصراف طرفین از ادعاهای بین‌المللی علیه یکدیگر؛ عدم استقرار نمایندگان کشورهای ثالث در مرزها: توقف فعالیت مأموریت نظارتی اتحادیه اروپا.

در دیدار قازان، طرفین نشان دادند که می‌توانند در هر دو مورد به توافق برسند.

ماده اول – انصراف از ادعاهای بین‌المللی – به نظر می‌رسد قابل توافق باشد، زیرا انصراف ایروان از این ادعاها به معنای مواجه شدن با واقعیت جبران خسارت‌های وارد شده به آذربایجان، که حدود ۱۵۰ میلیارد دلار است، خواهد بود. علی‌اف در این باره هشدار داده است.

اما در مورد ماده دوم – خروج ناظران اتحادیه اروپا از منطقه – به نظر می‌رسد توافق آسان نباشد، زیرا این مسئله می‌تواند توازن قوا در قفقاز جنوبی را کاملاً تغییر دهد.

بر اساس اولین توافقی که با مشارکت آذربایجان به دست آمد، مأموریت ناظران در منطقه برای دو ماه پیش‌بینی شده بود، اما پس از آن مدت زمان آن تمدید شد و تعداد نمایندگان افزایش یافت. اطلاعاتی وجود دارد که نشان می‌دهد تحت عنوان "ناظر"، حدود ۱۵۰۰ نماینده در منطقه حضور دارند و با توجه به کشورهای شرکت‌کننده، به ویژه کانادا که عضو اتحادیه اروپا نیست، می‌توان گفت که همانطور که علی‌اف گفته، مأموریت ناتو در مرزهای آذربایجان فعال است. باکو از ایروان خواسته است که این مأموریت پایان یابد. اما این امر کاملاً به اراده ایروان بستگی ندارد.

مأموریت نظارتی اتحادیه اروپا در ماه فوریه سال آینده به پایان می‌رسد. بروکسل علاقه‌مند به تمدید این مدت است، سفر رئیس‌جمهور لهستان، آندژی دودا، به آرازداییان و ملاقات‌های فشرده دیپلمات‌های کشورهای اروپایی، از جمله فرانسه، با ناظران در ایروان به همین موضوع برمی‌گردد. احتمال دارد که موضوع تمدید مأموریت به زودی در اتحادیه اروپا مورد بحث قرار گیرد و تلاش کنند که تصمیمی یکسان بگیرند.

زیرا ناظران اتحادیه اروپا یکی از پلتفرم‌های اصلی حضور غرب در قفقاز جنوبی هستند. پس از پیروزی حزب رویای گرجی در گرجستان و انتخاب رئیس‌جمهور جدید به جای زورا بیشویلی که امید اصلی اروپا بود، اهمیت ارمنستان و مأموریت اتحادیه اروپا در این کشور برای غرب بیشتر شده است.

باکو دو گزینه در جهت خروج این مأموریت دارد: جلوگیری از صدور تصمیم مشترک در اتحادیه اروپا از طریق مجارستان: تمدید مدت مأموریت بستگی به تصمیم مشترک ۲۷ کشور عضو اتحادیه دارد، هرچند دستیابی به نتیجه آسان به نظر نمی‌رسد؛

ارائه آن به عنوان یک شرط برای ارمنستان. این یکی از دو درخواست باکو است و در صورتی که ایروان این را انجام ندهد، امضای صلح به تأخیر می‌افتد.

البته همه چیز به همین جا ختم نمی‌شود. باکو دو درخواست دیگر هم دارد: اصلاح قانون اساسی ارمنستان به گونه‌ای که ادعاهای سرزمینی علیه آذربایجان در آن ذکر نشده باشد؛

ارمنستان باید با آذربایجان در رابطه با لغو رسمی گروه مینکس همکاری کند.

ارمنستان ممکن است در مورد گروه مینکس توافق کند، اما در حال حاضر به نظر می‌رسد که این را به عنوان کارت در مذاکرات برای تقویت موقعیت خود استفاده می‌کند. اصلاح قانون اساسی نیز برای دو سال آینده پیش‌بینی شده است.

نتیجه: تا زمانی که درخواست‌های باکو پذیرفته نشود، صلح نهایی با ارمنستان امکان‌پذیر نخواهد بود.