حمیده رئیسی‌زاده مشهور به سحر، متولد سال ۱۳۳۱ اردبیل و دارنده دیپلم دررشته اقتصاد می باشد. مهمترین اثر ایشان کتاب {ماویلر} به زبان ترکی آذربایجانی است که ازمحتوی شعری عمیق ودلنشینی تشکیل شده است. از دیگر آثار این شاعره معاصر آذربایجان، کتاب {آیلی باخیش} و {بیر دسته تزه گونش} به چاپ رسیده است.

فحوای اشعار سحر خانم بیشتر در موضوع غربت ناشی از مهاجرت اجباری و محدودیت‌های فرهنگی اعمال شده توسط سیستم حاکمیتی فارس محور ایران بر ملت ترک را تشکیل می دهد.

قالب اغلب اشعار ایشان غزل هست که، برخلاف شعرای مشهور کلاسیک، در حد امکان عاری از لغات و کلمات عربی-فارسی است.

علاوه بر این وی با نگاه فلسفی به آفرینش و موضوع و بهشت و جهنم، اشعاری نغز در حد سخنان قصار دارد که در ادامه به تناسب هر موضوعی و در طول هفته به همراه یک شرح کوتاه در حد وسعمان برای شما عزیزان رمزگشایی خواهیم کرد.

خانم سحر در مبحث بی‌وفایی اکثریت انسانها می گوید:

اویخو کردینده آچیلمیش گوله باخدیم گلدیم

کؤنلومو گول دؤشونه، گول کیمی تاخدیم گلدیم

عالم اهلینده وفا بؤلگوسو یوخدور دئدیلر

عالمی، عالَمین اهلیله بوراخدیم گلدیم.

خانم رئیسی‌زاده در وصف الحال انسانها زمانه به مصداق ضرب‌المثل « ازآنجا رانده، از اینجا مانده»، در یک قطعه شعر دوبیتی میگوید:

دیلده دوگونله‌نیب سؤزوم، دای دئمیرم غم آچدیرا

باغلی قالان سئویم یولاون، درد اولا همدم آچدیرا

ساتمادا قالمیشام هله عالمی آرپا-بوغدایا

بلکه بو آل-وئرین یولون حضرت آدم آچدیرا.

که اشاره به خطای آدم و حوا در بهشت و اخراجشان دارد.

سحر خانم رئیسی‌زاده در استفاده‌ی بجا و استادانه از ضرب‌المثل‌ها و متل‌های رایج در قالب اشعارش چیره دستی بخصوصی را داراست. وی ضمن اظهار درد و آلام انسانها از آرایه‌های ادبی بسان مروارید بهره میبرد که منجر به آفرینش زبان شعری نغز و روان وی شده است:

دیندیرمه منی

دیندیرمه منی غم جالانار دیل دوداغیمدان

نیسگیل سئلی باشلار آخا سولموش یاناغیمدان

گؤیلو چینی‌لر تک آمانا بند اوره گیم وار

قۏی تۏزلو قالیم یۏخلاما، ائندیرمه تاغیمدان

قاندال یاراسی مرحم دیوانه لیگیمدیر

پامبیقلاری ترپتمه، قان آخدیرما تاغیمدان

تیترتمه منی، تک آغاجام غم اتَگینده

نیسگیل اَلَنر شاختا قوروتموش بوداغیمدان

بیر یالخی محبت دن اؤتور اویخولو بختیم

هر سمته سوروندوردو منی کؤرپه چاغیمدان

قلبیمده اؤزوم طرحی تومارلانماغا یوخدور

وولقان کیمی اود ییرغالانار دویغو داغیمدان.

در پایان این قسمت یک قطعه ازشعر نو ایشان با نام «گئجه دیر» (در قعر شب) با ترجمه فارسی

تقدیم حضور سبزتان میکنیم.

گئجه دیر..

باخیرام آی باجاسیندان

باشقا بیر ماوی گؤیه

اوردا-دا وار ائله بیل

گئجه یوردون قانا دؤنموش دنیزیندن

نئچه بیر غملی بولوت،

چنلی داغ،

قانلی سؤیود.

گئجه دیر…

باخیرام آی باجاسیندان

باشقا بیر ماوی گویه.

در قعر شب

از روزن باریک مهتاب

بر آسمان آبی دیگر

نظاره می کنم.

گوئیا!

در سرزمین شب

دریاچه‌های خونین

ابرها غمگینند

کوه‌ها مه‌آلود

بیدها خون‌آلود.

در قعر شب

از روزن باریک مهتاب

بر آسمان آبی دیگری

نظاره می کنم.