جعل افسانه‌ی «شهربانو» در زمرۀ اقدامات مهم و چشمگیر و اثرگذار شعوبیان به شمار می آید. این داستان در اوایل قرن سوم هجری برای ایجاد تحریف در دین، پناه گرفتن در سنگر تشیّع و طرح اسلام ایرانی طراحی شد.

شعوبیان کوشیدند بر اساس جهان بینی باستانی خود که مبتنی بر اصالت خون و نژاد بود، طرح اسلام ایرانی را از طریق پیوند خونی و نژادی میان خاندان پیامبر و خاندان یزدگرد سوم آخرین شاه ساسانی برقرار کنند. بر این اساس بود که افسانۀ ازدواج امام حسین (ع) با شهربانو دختر موهوم یزدگرد سوم را شایع کردند و این افسانه را در سایۀ تکرار و تأکید و برخی ترفندهای دیگر تا حدود زیادی به درجۀ قبول نزدیک ساختند و این افسانه تا آنجا پیش رفت، که به باور عقیدتی توده های شیعه تبدیل شده و در زمرۀ حقایق تاریخی تلقّی گردید.

تحریفات ایجاد شده از سوی شعوبیان در حوزۀ علوم دینی، بخصوص حوزۀ حدیث بسیار مخرّب بود. بسیاری از این تحریفات و ابداعات با وجود از بین رفتن شعوبیان قرون اوّلیۀ اسلامی و تضعیب مبحث شعوبی گری در قرون بعدی باقی ماند و چنانکه گفته شد در زمرۀ باورها و اعتقادات توده های شیعه در ایران درآمد و اکنون راه تصفیۀ علوم دینی از تحریفات ایجاد شده از سوی شعوبیان نیز به کلّی مسدود گشته است.

غرض از این تذکار مقایسه و یکسان دانستن نگرش های تاریخی مورّخین جمهوری ترکیه یا تحریفات شعوبیان یا بنی امیّه نیست، مقصود آن است که شعوبیان قدیم و جدید در ایران بر پایۀ اشتهار به جعل و تخریب و وارونه نمایی؛ در جایگاه نقد روش و آرای دیگران نیستند. قزوینی به عنوان نماینده ای از این گروه علنی و آشکار تَرک بودن صفویان و افشاریان و قاجاریان و واقعیّت وجودی مردم تَرک در ایران به عنوان بخش اصلی پیکرۀ این ملّت نفی می کند و در پی انکار موضوعاتی عینی و غیر قابل انکار برمی آید. چنین کسی صلاحیّت اظهار نظر در بارۀ صحّت و سقم روش کار و آرای ملل دیگر را ندارد.