گر یادتان باشد در موضوع رژیم حقوقی دریای خزر، ایران هاروت و پورت میکرد که سهم ما از خزر باید پنجاه درصد باشد ولی در آخر روسیه، آذربایجان، قزاقستان و ترکمنستان همان عدد یازده درصد را در کاسه اینها انداختند، تا اینها بدانند که کشورهای همسایه، مردم بی‌دفاع ایران نیستند که به آنها زور بگویند.

در مبحث زنگه‌زور نیز هر چه داد و بیداد کنند، بی‌فایده است و خود دستگاه دیپلماسی ایران از همین حالا کار را تمام شده میداند و می‌خواهد به خیال خودش سهمی نیز از این سفره بردارد. قسم به خدای آسمانها که ما حسود نیستیم و دوست داریم هر چه میتوانید از آن سفره بردارید، فقط می‌دانیم که نمی‌توانید.

اینها فکر می‌کنند که اگر بیست روزنامه همزمان موضوعی را تیتر اول خود بکنند، باعث حقانیت آن موضوع خواهد شد. در حالیکه فقط باعث فریب و نادانی مخاطبان خود می‌شوند. ماجرا این است که جمهوری آذربایجان فعلا با ۲۵ میلیون تن ترانزیت بین‌المللی کالاهای خارجی، دو برابر ایران حجم ترانزیت دارد. ولی روزنامه‌ها این را نمی‌نویسند تا مبادا مردم ایران، سرکوفت وزرات خارجه لایق آذربایجان را به وزیران باهوش، دانشمند و بی‌عرضه‌ی ایرانی بزنند.

فعلا گرجستان شریک اصلی جمهوری آذربایجان در مبحث ترانزیت کالاهای بین‌المللی است. ایران نیز سال گذشته با ۱۴ میلیون تن ترانزیت کالاهای خارجی، یک میلیارد دلار درآمد داشت و این نشانگر درآمدزایی خوب ترانزیت برای کشورهاست و طبعا آذربایجان برای چنین درآمدی برنامه‌ها دارد.

جمهوری آذربایجان طی دو سال گذشته چندین بزرگراه جدید برای افزایش ترانزیت کالاهای خارجی افتتاح کرده و در نظر دارد حجم ترانزیت را تا سال ۲۰۳۰ به ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون تن رسانده و از این مسیر هفت میلیارد دلار کاسب شود و ارمنستان نمی‌خواهد گرجستان تنها مسیر این سود کلان باشد و قصد دارد از طریق کریدور زنگه‌زور از این بازار، پنج ریالی کاسب شده و شب دست خالی پیش زن و بچه نرود و این ربطی به روزنامه‌های تهران ندارد.

در میان همه این صفحاتی که روزنامه‌های تهران سیاه کرده‌اند تنها یک جمله از روزنامه هم‌میهن قابل استفاده بود که نوشت: این کریدور پیوستگی سرزمینی میان کشورهای ترک‌زبان از ترکیه، نخجوان و آذربایجان را برقرار میکند.

بترکه چشم حسود.