انواع ناسیونالیسم:

قسمت قبلی

۲- ناسیونالیسم طبیعی یا فرهنگی: این نوع ملی گرایی تأکید بر اشتراکات فرهنگی مانند ( تاریخ زیست جمعی، مذهب، زیان، آداب و رسوم و سبک زندگی مشترک) دارد. محتوای ملت در این دیدگاه برخلاف دیدگاه ارادی یک ماهیت فرهنگی است و لزوماً با دموکراسی سازگاری ندارد. زیرا در این نوع ملی گرایی اقوامی که فاقد مشترکات فرهنگی قوم مسلط هستند از جنس دیگر و غیر خودی تلقی می شوند. اگر تاكيد بر هويت ناشي از مشتركات فرهنگي مبناي عملِ سياسي حكومت قرار گيرد، در اين صورت در اين نوع جوامع زمينه ناديده گرفتن حقوق گروه‌هاي قوميِ در اقليت فراهم مي‌شود. بنابر اين عملِ آن حكومت‌ها، گروه‌ها و شخصيت‌هايي كه در صدد تحميل يك «هويت» واحد بر جامعه هستند نه تنها در جهت خلاف مقتضيات جوامع پوياي كنوني است، بلكه با يكي از لوازم دموكراسي و برابري سياسي كه به رسميت داشتن «هويت‌هاي گوناگون» استوار است، در تعارض قرار مي‌گيرد.

۴-ناسیونالیسم ایدئولوژیکی: تفسيرهاي ايدئولوژيكي از ملي‌گرايي مسائلي چون هم‌زبان بودن يا هم‌قوم بودن را في‌نفسه حقانيت و اصالت مي‌بخشد، لذا هم‌قومي‌ها خودي‌ و بقيه غيرخودي تلقي مي‌شوند. به اين ترتيب اگر چه «ملي‌گرايي به‌عنوان ايدئولوژي» در ميان افراد خودي شور و شوق و همبستگي ايجاد مي‌كند اما اين همبستگي مستعد آن است كه به ايجاد كينه و تخاصم در برابر «غيرخودي‌ها» منجر شود. در نتیجه ی ایدئولوژیک شدن مفهوم ملت انواع مختلفی از ناسیونالیسم شکل میگیرد که در زیر بدانها اشاره خواهد شد.

زیرشاخه‌های ناسیونالیسم سیاسی-ایدئولوژیکی

1)ناسیونالیسم سیاسی: فرآیند ایدئولوژیک کردن اندیشه ملت که با تلاش حکومت ها و گروههای سیاسی با توجه به مصالح، منابع و دیدگاهها و مقتضیات نظام بین‌الملل شکل می گیرد و تفسیر خاصی از ملی‌گرایی را اصالت می بخشد و آن را مبنای عمل و تبلیغ قرار می دهد تا اعتقاد به ملت ایدئولوژیک شده باشد. شامل نظریات و کوشش هایی است که آرزوهای مردم را به سوی اهداف سیاسی مشخص رهنمون می شود.

ادامه دارد...