بخش فارسی سایت Axar.az به پاس خدمات نویسندگان مسائل فرهنگی، سیاسی و اقتصادی ترکها در ایران، مقالات اینترنتی آنان را درج و تقدیم می‌کند.

روزی بی بی سی فارسی برنامه ای در مورد زبان مادری پخش می کرد. دو نفر مهمان داشت که یکی آقای فرج سرکوهی اهل شیراز (فارس) و دیگری فردی اهل تبریز (ترک) بود .هر دو مقیم و ساکن آلمان (فرانکفورت ) بودند.

فرج سرکوهی استدلال می کرد که، زبان مادری هر کس محترم است و هر کس حق دارد به زبان مادری خودش تحصیل کند. ترک تبریزی استدلال میکرد که نه‌خیر، نباید به زبان ترکی تحصیل کرد که هیچ، اصلا زبان ترکی هم نباید تدریس شود، و الا کشور نازنین ما ایران نابود می شود!

دوستی می گفت: فرج سرکوهی این سعه صدر و روشن بینی را از تحصیل در دانشگاه تبریز و همفکری با صمد بهرنگی و سایر یاران او کسب کرده است.

من‌هم عرض کردم عزیز من، آن یکی که اصلاً تبریزی و هم شهری صمد بهرنگی است و یا بود! اگر صِرف درس خواندن در تبریز ویا در شهر و کنار صمد بهرنگی بودن می توانست چنین شعوری بیافریند، پس چرا در وجود آن تبریزی اثری نیافریده بود؟

مگر ضد تورک های عالم همه از ملل دیگر هستند؟ من یک زمانی که کتاب های کسروی و یا امثال وی را می خواندم، فکر می کردم که این دانشمندان برای خر کردن رژیم شاه و حل و فصل کشتارهای شاه از ملت خودشان، چنین خزعبلاتی سر هم کرده اند، و الا چقدر قابل فهم است که مردی چون کسروی بنویسد، «به دیاری و دهی رفتم و پیرمردی یافتم که ترکی حرف نمی زد، پس یافتم! این محل و دیهی که یافتم ترک نبوده اند» !

خوب منهم به همان محل رفتم و ده‌ها و صد‌ها پیرمرد یافتم که ترکی حرف می زدند، پس محل و آن ده ترک و ترکی بوده اند!

«من خود بخشی را دیدم که آران می گفتند و نه آذربایجان»، چقدر عالمانه هست؟ منهم شهری و محلی دیدم که مرند می نامیدند و مردم خود تابلو زده بودند که به شهر مرند خوش آمدید اما این پان ترکیست می گفت که اینجا آذربایجان است. سیاست ضد ترک و ضد آذربایجانی رضا شاه پهلوی، نشأت گرفته از سیاست ضد ترکی و ضد آذربایجانی انگلستان و به تبع جنگ بود. اتحاد ترک‌ها می توانست سیاست استعماری انگلستان و یا روسیه را ناکام بگذارد! دشمنی آنها با ما علت دارد، اما دشمنی یکی از ملل ایران و یا خود ملت ترک با خودشان نشان آن خودباختگی است.

هیچ قسمتی از هویت ما، نمی تواند با موجودیت ما کینه و دشمنی بورزد، مگر یک خودباختگی و الیناسیون، وجود کشور برای شکوفائی موجودیت ما است. چطور ممکن است که زبان مادری من بتواند به کشور من آسیب بزند؟

دین و ایمان برای سعادت موجودیت من بوجود آمده است، هزاران پیامبر و ادیان مختلف برای سعادت من است. من برای توسعه دین و یا کشور نیستم، دین و کشور برای سعادت من بوجود آمده است، چگونه ممکن است، بخشی از هویت من علیه بخشی دیگر باشد؟

یک بدن سرطان گرفته و سرطانی می تواند بخشی از سلول های بدن اش علیه بخش دیگری فعال باشد!

موجودیت ما از زبان و فرهنگ و کشور و دین و ایمان و پدر و مادر برای شکوفائی موجودیت کلی ما است. آنها که دین و زبان و کشور و سرزمین خود را متضاد می بینند، بیمارهای خودباخته اند، روان‌پریش هستند، درسخوان باشند و یا بی سواد، دانشمند باشند و یا قدیس، خود باخته‌های بی ثمری هستند که هویت خود را باخته اند .

اگر بدن فردی بیمار نباشد، سرطانی نباشد، نمی تواند علیه بدن خود فرد فعالیت کند. در هویت وجودی یک ملت هم چنین است. اگر فردی بیماری روانی خودباختگی نداشته باشد، نمی تواند علیه ملت خود فعال باشد .جهان از ملل و ممالک متعدد بوجود آمده است . در جهان امروز کمتر کشوری هست که

مختص یک ملت باشد، یک ملت عرب هست و ده ها کشور عرب، یک ملت فارس هست و چندین کشور فارس، یک ملت ترک وجود دارد و چندین کشور ترک، چه ژرمن‌ها و چه انگلوساکسون‌ها و چه سرخ و سفید و سیاه و زرد ، تمامی این پیوستگی‌ها باید از موجبات دوستی باشد و نه دشمنی. بدبختی ما این است در زمانه ای که هر ملت برای دوستی سایر ملل تلاش می کند، ما را درگیر دشمنی با خودمان نموده‌اند و این یک سیاست استعماری و توسعه طلبانه است. سیاست استعماری جهانی و عوامل داخلی آن از شوونیسم و بیشتر از آن خود باخته‌های تورک، از عاملین این بیماری است، بهوش باشیم.