جهانی شدن شهریار با سروده غیر فارسی اش مورد خشم و غضب شوونیسم شده بود.
از نظر شوونیسم {فارسی} كسی حق سرودن اشعار غیر فارسی در ایران را ندارد؛ اگر هم اشعار غیر فارسی بسراید حقّ مشهور شدن در ایران و جهان را ندارد؛ و شهریار هم دچار چنین خشمی شد که تصمیم گرفتند تا روز وفات استاد شهریار را از روز «ملی شعر و ادب ایران» به «روز شعر و ادب فارسی» تغییر دهند!..

روز ۲۷ شهریور سال ۱۳۶۷، روز خاموشی استاد شهریار، شهریار {ملک} سخن ایران و آذربایجان است. شاعری كه شعر تركی "حیدر بابایه سلام" اش به نوشته بسیاری از مطبوعات (روزنامه " ایران " شنبه ۲۱ شهریور ۱۳۸۳ شماره ۲۹۰۹) به بیش از ۹۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است و از این منظر است كه استاد شهریار شناخته شده ترین شاعر آذربایجانی در دنیا بخصوص در بین كشورهای ترك زبان است .
در سال ۱۳۸۱ به پیشنهاد نماینده آذربایجانی مجلس شورای اسلامی و تصویب شورای انقلاب فرهنگی، به پاس گرامیداشت یاد و خاطره استاد شهریار و تحكیم مودّت و دوستی بین اقشار مختلف جامعه، روز بیست و هفتم شهریور ماه، « روز ملّی شعر و ادب ایران» نامگذاری شد.
انتخاب چنین روزی به این نام هم بی دلیل نبود، چرا كه اشعار فارسی شهریار چون، "علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را "، "آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا "، " ای وای مادرم "، " پیام به انیشتین "و دیگر اشعار استاد به عنوان شاعر معاصر، مشهور خاص و عامّ، و خود وی مورد احترام قریب باتفاق جامعه ایران با زبانها و فرهنگهای گوناگون بود.
از طرفی شهریار، با اشعار تركی اش، بخصوص با منظومه "حیدر بابایه سلام" به محبوب ترین شاعر آذربایجانی و مشهورترین آن در جهان تبدیل شده بود كه منظومه "حیدر بابا" به عنوان شاهكار ادبی كم نظیر، توجه ادب دوستان دنیا را به خود جلب كرده و در اكثر دانشگاه های جهان از جمله دانشگاه " كلمبیا " در ایالات متحده آمریكا مورد بحث رساله دكترا قرار گرفته بود (روزنامه " ایران " شنبه ۲۱ شهریور ۱۳۸۳ شماره ۲۹۰۹) .

این اتفاق خوب، یعنی نامیدن روز ۲۷ شهریور به نام "روز ملّی شعر و ادب ایران" با استقبال اكثریت جامعه چند زبانی و چند فرهنگی ایران مواجه گردید.
لاكن چند صباحی از این تصویب نگذشته بود كه صداهای مخالف و آنهایی كه ایران را مساوی فارس میدانستند بلند شد و زبان به اعتراض گشودند. چرا كه شاعری كه روز وفات او به عنوان "روز ملّی شعر و ادب ایران" نامیده شده بود، شاعری بود كه علاوه بر دیوان سه جلدی و قطورش كه به زبان فارسی سروده و مشهورترین شاعر معاصر در بین اقشار مختلف جامعه ایران از فارس و غیر فارس بود، دیوان كوچكی هم داشت كه به زبان مادری اش یعنی به زبان تركی آذربایجانی كه نزدیك به نصف جمعیت كشور به آن زبان صحبت میكردند سروده بود و اتفاقاً در بین این دیوان كوچكش هم منظومه حیدر بابایش جهانی شده بود، یعنی شهریار با حیدر بابایش جهانی شده بود!
گناه بزرگ شهریار هم همین بود؛ جهانی شدن شهریار با سروده غیر فارسی اش مورد خشم و غضب شوونیسم شده بود. از نظر شوونیسم كسی حق سرودن اشعار غیر فارسی در ایران را ندارد؛ اگر هم اشعار غیر فارسی بسراید حقّ مشهور شدن در ایران و جهان را ندارد. شهریار هم دچار چنین خشمی شد که تصمیم گرفتند تا روز وفات استاد شهریار را از روز «ملی شعر و ادب ایران» به «روز شعر و ادب فارسی» تغییر دهند!